Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Mirosław Wincenciak po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 października 2019 r., sygn. akt III SAB/Kr 12/19 o odrzuceniu skargi H.K. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w przedmiocie pozostawienia odwołania bez rozpoznania postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Postanowieniem z 9 października 2019 r., sygn. akt III SAB/Kr 12/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, dalej również jako "WSA", odrzucił skargę H.K. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...], dalej jako "SKO" lub "Kolegium", w przedmiocie pozostawienia odwołania bez rozpoznania.
W uzasadnieniu WSA wskazał, że skargę na bezczynność SKO wniosła w imieniu H.K. jej siostra B.F., która z uwagi na pokrewieństwo jest osobą legitymowaną do bycia pełnomocnikiem w niniejszym postępowaniu. WSA podniósł, że jak wynika z przedłożonych przez B.F. wyjaśnień skarżąca jest osobą niepełnosprawną i w pewnym stopniu upośledzoną, mającą na co dzień problemy z komunikowaniem się. Dalej jednakże wskazał, że "skarżąca nie przedstawiła jak dotąd orzeczenia Sądu, z którego wynikałoby, że jest osobą ubezwłasnowolnioną całkowicie, a w związku z tym uprawniony do działania w jej imieniu byłby jedynie przedstawiciel ustawowy". Co prawda B.F. została ustanowiona kuratorem dla osoby ułomnej - skarżącej H.K. w sprawie o sygn. akt l C 4756/17/N z powództwa P. SA przeciwko skarżącej o roszczenie z weksla, to jednak okoliczność ta nie ma wpływu na kwestię uprawnienia do wniesienia przez B.F. skargi w niniejszym postępowaniu. WSA zaznaczył, że B.F. nie zastosowała się do wezwania Sądu w kwestii złożenia pełnomocnictwa w sposób prawem wymagany. Przedłożyła jedynie kserokopię pełnomocnictwa w formie aktu notarialnego, która nie spełnia wymogów skutecznego umocowania do złożenia skargi oraz reprezentacji w postępowaniu skarżącej H.K. Na podstawie powyższych WSA uznał, że skarga zawiera brak formalny, wobec czego podlega odrzuceniu w oparciu o art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 poz. 1302 ze zm.), dalej jako "p.p.s.a.". Na marginesie WSA zwrócił uwagę, że skarga nie została poprzedzona wezwaniem Kolegium do usunięcia naruszenia prawa, przez co nie został spełniony warunek wyczerpania trybu zaskarżenia wynikający z przepisu art. 52 § 1 p.p.s.a.
Na powyższe postanowienie skarżąca (reprezentowana przez B.F., na tym etapie reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika) wniosła zażalenie, zaskarżając je w całości. Zarzuciła przy tym naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
1. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 33 § 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018 poz. 2096 ze zm.), dalej jako "k.p.a.", przez ich niewłaściwe zastosowanie polegające na kwestionowaniu w toku postępowania administracyjnego możliwości reprezentowania skarżącej przez jej siostrę, w sytuacji gdy organ posiadał wiedzę o relacji rodzinnej pomiędzy siostrami, w szczególności, ze B.F. opiekowała się skarżącą oraz załatwiała większość jej spraw, wobec czego w niniejszej sprawie nie zachodziła potrzeba zobowiązywania B.F. do przedstawienia pisemnego pełnomocnictwa w sprawie;
2. art. 145 § 1pkt. 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 7 k.p.a. w zw. z art. 77 § 1 k.p.a., przez ich błędną wykładnię i zastosowanie polegające na niepodjęciu wszystkich niezbędnych kroków zmierzających do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, a tym samym załatwienie sprawy z pominięciem słusznego interesu skarżącej, co doprowadziło do błędnego wniosku, że B.F. nie posiadała pełnomocnictwa od siostry u nie mogła podejmować działań w imieniu skarżącej przed organami administracji, w sytuacji gdy okoliczności stanu faktycznego wskazują na udzielenie przez H.K. pełnomocnictwa do reprezentowania jej przez B.F.;