Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. B., M. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2013 r., sygn. akt VIII SA/Wa 428/12 o odmowie przywrócenia terminu do złożenia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia z 8 listopada 2012 r., sygn. akt VIII SA/Wa 428/12 w sprawie ze skargi A. B., M. B. na decyzję Wojewody M. z dnia [...] marca 2012 r., Nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie wywłaszczenia nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie.
Wyrokiem z 8 listopada 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. B. i M. B. na decyzję Wojewody M. z dnia [...] marca 2012 r. w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie wywłaszczenia nieruchomości. Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem został skarżącym doręczony w dniu [...] stycznia 2013 r. W dniu [...] lutego 2013 r. skarżący wykonujący zawody adwokata i notariusza wnieśli skargę kasacyjną, która została odrzucona z uwagi na nieuzupełnienie przez nich jej braków formalnych i fiskalnych. Sąd Wojewódzki wskazywał, iż skarżący dokonali tej czynności w dniu [...] lutego 2013 r. - tj. z jednodniowym opóźnieniem.
Wnioskiem z dnia [...] marca 2013 r. skarżący wnieśli o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej wskazując, że wezwania do uiszczenia powyższych braków doręczone zostały na adres skarżących w dniu [...] lutego 2013 r. W związku z ich nieobecnością, korespondencja została odebrana przez dorosłego domownika, który przekazał ją skarżącym, ale dopiero w dniu [...] lutego 2013 r. Data [...] lutego 2013 r. została też odnotowana na liście przesyłki z WSA, dlatego skarżący przyjęli, że siedmiodniowy termin rozpoczął bieg w dniu [...] lutego 2013 r. Wobec przyjęcia, że termin ten upływał w dniu [...] lutego 2013 r. - w tym dniu skarżący uzupełnili braki formalne i uiścili wpis sądowy od skargi kasacyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, odmawiając przywrócenia terminu do dokonania ww. czynności, uznał - powołując się przy tym na treść art. 85 art. 86 § 1 i 2 art. 87 § 1, § 2 i § 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) zwanej dalej "P.p.s.a." - że podawana przez wnioskodawców przyczyna uchybienia ww. terminu sprowadzająca się do błędnego przeświadczenia o dacie otrzymania korespondencji sądowej, nie została przez nich w żaden sposób "udowodniona". Wnioskodawcy nie nadesłali koperty z adnotacją co do daty doręczenia przesyłki. Ponadto przekazana skarżącym przez osobę odbierającą korespondencję okoliczność, iż wezwania doręczone zostały w dniu [...] lutego 2013 r. nie usprawiedliwia uchybienia terminu do dokonania czynności.
Sąd Wojewódzki podkreślił przy tym, że skarżący, z których jeden jest profesjonalnym pełnomocnikiem, nie dochowali należytej staranności w niniejszej sprawie, gdyż mieli możliwość weryfikacji daty doręczenia wezwania podanego przez osobę, która odebrała przesyłkę. Wystarczyła inicjatywa skarżących w tym zakresie.
W ocenie zatem Sądu Wojewódzkiego, prezentowana przez oboje skarżących argumentacja nie uzasadniała braku winy w uchybieniu ww. terminu bowiem dołożenie jedynie należytej staranności wystarczało do ustalenia prawidłowej daty doręczenia wezwania i dochowania terminu do dokonania czynności. Uchybienie terminowi nie było więc następstwem okoliczności niezależnych od skarżących, lecz stanowiło wynik niedostatecznej przez nich dbałości i staranności w prowadzeniu własnych spraw.
A. B. i M. B. w złożonym zażaleniu - zaskarżając powyższe postanowienie i wnosząc o jego uchylenie - zarzucili Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie naruszenie przepisów (cyt) "prawa materialnego" tj. art. 86 § 1 w zw. z art. 87 § 2 P.p.s.a. poprzez błędne przyjęcie, iż skarżący nie uprawdopodobnili, że uchybienie terminu do usunięcia braków wniosku nastąpiło bez ich winy. Zarzucali też naruszenie przepisów postępowania przez nieprawidłową ocenę przez Sąd stanu faktycznego, w tym nieuzasadnione przyjęcie, że uchybienie terminu do usunięcia braków nastąpiło bez ich winy.