Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na bezczynność Ministra Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie udostępnienia akt w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych KRUS
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 maja 2008 r. sygn. akt VI SAB/Wa 10/08 o odrzuceniu zażalenia w sprawie ze skargi M. B. na bezczynność Ministra Pracy i Polityki Społecznej w przedmiocie udostępnienia akt w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych KRUS postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 12.05.2008 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie M. B. na postanowienie tego Sądu z dnia 15.04.2008 r. odrzucającego skargę kasacyjną strony od postanowienia z dnia 10.03.2008 r. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że skarżący sporządził osobiście zażalenie na postanowienie odrzucające jego skargę kasacyjną, tym samym naruszył nakaz wynikający z art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a, zgodnie z którym zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej winno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Sąd stwierdził, iż zażalenie podlegało odrzuceniu jako niedopuszczalne na podstawie art. 178 P.p.s.a. w zw. z art. 194 § 4 i art. 197 § 2 P.p.s.a.

Zażalenie na postanowienie z dnia 12.05.2008 r. wniósł M. B., domagając się jego uchylenia i stwierdzając, że art. 194 § 4 P.p.s.a. jest przepisem nie wskazującym żadnej sankcji i nie może stanowić podstawy odrzucenia zażalenia.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.

Art. 194 § 4 P.p.s.a. w sposób jednoznaczny określa, iż zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej winno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, podkreślając jednocześnie, iż odpowiednie zastosowane znajduje przepis art. 175 § 2 P.p.s.a., w których określony został katalog podmiotów zwolnionych od obowiązku zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego. M. B., pomimo pouczenia udzielonego mu przez Sąd I instancji, sporządził osobiście zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15.04.2008 r., którym odrzucona została skarga kasacyjna, również sporządzona osobiście przez stronę. Z akt sprawy nie wynika, aby M. B. był adwokatem lub radcą prawnym, ani którymkolwiek z podmiotów wskazanych w art. 175 § 2 P.p.s.a. Zasadnym zatem było stanowisko Sądu I instancji, który uznał, iż zażalenie skarżącego było niedopuszczalnym, zaś postanowienie o jego odrzuceniu odpowiada prawu.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Strona 1/1