Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 stycznia 2010 r. sygn. akt VII SA/Wa 1366/09 o oddaleniu wniosku o wyłączenie sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Izabeli Ostrowskiej od orzekania w sprawie ze skargi W. T. na postanowienie Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie przekazania sprawy według właściwości postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 7 stycznia 2010 r., sygn. akt VII SA/Wa 1366/09 oddalił wniosek W. T. o wyłączenie I. O., sędziego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, od rozpoznania jego skargi na postanowienie Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie przekazania sprawy według właściwości.
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd I instancji wskazał, że skarżący jako podstawę swego żądania powołał okoliczność, iż sędzia, której wniosek dotyczy, poinformowała go o braku możliwości zmiany pełnomocnika z urzędu. Czynności podejmowane przez sędziego w toku postępowania sądowoadministracyjnego, nawet jeżeli skarżący ocenia je negatywnie, nie mogą skutkować wyłączeniem tego sędziego od rozpoznania sprawy. Natomiast W. T. innych okoliczności mogących nasuwać wątpliwości, co do bezstronności sędziego nie przedstawił. Sąd dodał ponadto, że sędzia Izabela Ostrowska w dniu 7 stycznia 2010 r. złożyła oświadczenie, z którego wynika, że po jej stronie nie występują przesłanki przewidziane w art. 18 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej w skrócie P.p.s.a.), wyłączające ją od rozpoznania sprawy o sygn. akt VII SA/Wa 1366/09, oraz że nie istnieją inne okoliczności, które mogłyby wywołać wątpliwości, co do jej bezstronności. W związku z powyższym przedmiotowy wniosek jako niezawierający uzasadnionych podstaw podlegał oddaleniu na podstawie art. 22 § 1 i 2 P.p.s.a.
Zażalenie na to postanowienie wniósł W. T., twierdząc że WSA w Warszawie celowo nie wyłączył sędziego od rozpoznawania, aby uniemożliwić właściwe rozstrzygnięcie jego sprawy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Instytucja wyłączenia sędziego od orzekania w danej sprawie uregulowana jest przepisami Rozdziału 5 Działu I ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej w skrócie P.p.s.a.). Art. 18 § 1 tej ustawy zawiera zamknięty katalog przesłanek, dla których wyłączenie sędziego winno nastąpić z urzędu, zaś wyłączenie dokonywane na wniosek strony uregulowane jest w art. 19 tejże ustawy. Trafnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ocenił, że w przedmiotowej sprawie nie zachodzą okoliczności, które uzasadniałyby uwzględnienie wniosku skarżącego o wyłączenie sędziego.
Wydanie postanowienia w przedmiocie wyłączenia sędziego musi być poprzedzone złożeniem przez niego wyjaśnień. Taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie. Jak stwierdził Sąd Najwyższy w swoim postanowieniu: "Autorytet moralny sędziego przemawia za wiarygodnością złożonego wyjaśnienia i jeżeli strona żądająca wyłączenia zaprzecza prawdziwości, obowiązana jest wskazać i udowodnić okoliczności, które by podważały wiarygodność oświadczenia sędziego" (postanowienie z 25.08.1971 r., I CZ 121/71, OSN 1972, poz. 55). W niniejszej sprawie W. T. ani we wniosku o wyłączenie, ani w zażaleniu nie przytoczył żadnych okoliczności faktycznych podważających wiarygodność wyjaśnień złożonych przez sędzię, której wyłączenia się domagał.
Zaznaczyć należy, że przeświadczenie strony co do tego, że sędzia prowadzi proces wadliwie, zwłaszcza nieobiektywnie, nie jest przesłanką do żądania wyłączenia sędziego. Strona może zwalczać wadliwe orzeczenia wydawane przez sąd za pomocą środków odwoławczych. Nie może natomiast, przez składanie nieuzasadnionego wniosku o wyłączenie sędziego wpływać na skład sądu rozpoznającego sprawę (por. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 26 października 1995 r., I Acz 309/95, OSA 1997, nr 9 poz. 49).
Wobec tego Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.