Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łukaszewska-Macioch po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia adwokata B. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 kwietnia 2009 r., sygn. akt IV SAB/Wa 97/07 o przyznaniu adwokatowi B. Z., ustanowionemu w ramach prawa pomocy dla B. K., wynagrodzenia tytułem nieopłaconej pomocy prawnej w sprawie ze skargi B. K. na bezczynność Wojewody Mazowieckiego w przedmiocie nierozpatrzenia wniosku postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 2 kwietnia 2009 r. sygn. akt IV SAB/Wa 97/07 przyznał z własnych środków budżetowych adwokatowi B. Z. kwotę 180 zł oraz kwotę 39,60 zł stanowiącą 22 % podatku od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej polegającej na sporządzeniu i wniesieniu skargi kasacyjnej oraz udziale w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, udzielonej z urzędu B. K. w sprawie z jej skargi na bezczynność Wojewody Mazowieckiego w przedmiocie niezrozpatrzenia wniosku.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd podał, że zasądzone pełnomocnikowi wynagrodzenie zostało obliczone w oparciu o § 18 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) i stanowi kwotę wynoszącą 75 % stawki minimalnej określonej w pkt 1 (tj. kwoty 240 zł).
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył adwokat B. Z., podnosząc, że Sąd przyznając mu koszty nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu pominął udział pełnomocnika w postępowaniu przed Sądem I instancji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie, jednakże z innych przyczyn niż w nim wskazane.
Stosownie do treści art. 209 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej: "P.p.s.a", wniosek strony o zwrot kosztów sąd rozstrzyga w każdym orzeczeniu uwzględniającym skargę oraz w orzeczeniu, o którym mowa w art. 201, art. 203 i art. 204 tej ustawy. Strona zaś traci uprawnienie do żądania zwrotu kosztów, jeżeli najpóźniej przed zamknięciem rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia nie zgłosi wniosku o przyznanie należnych kosztów (art. 210 § 1 P.p.s.a.). Stosownie do § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
Z akt niniejszej sprawy wynika, że pełnomocnik skarżącej w skardze kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 listopada 2007 r., sygn. akt IV SAB/Wa 97/07 zawarł wniosek o zasądzenie kosztów procesowych w tym kosztów zastępstwa procesowego, wedle norm przepisanych. Na rozprawie zaś przed Naczelnym Sądem Administracyjnym ponownie wniósł o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Naczelny Sąd Administracyjny oddalając skargę kasacyjną B. K. wyrokiem z dnia 10 lutego 2009 r., sygn. akt I OSK 330/08 wskazał w uzasadnieniu, że kwestia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zostanie rozstrzygnięta przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w postępowaniu określonym w przepisach art. 258-261 P.p.s.a. Zaznaczono ponadto, że pełnomocnik skarżącej powinien złożyć wojewódzkiemu sądowi administracyjnemu oświadczenie, o jakim mowa w § 20 powołanego rozporządzenia. Z akt sprawy nie wynika jednak, aby pełnomocnik skarżącej złożył oświadczenie, o jakim mowa w § 20 tego rozporządzenia. W tej sytuacji należy uznać, że zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 kwietnia 2009 r. zostało wydane przedwcześnie.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 197 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.