Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 6 lipca 2007 r. sygn. akt II SA/Kr 441/06 oddalające wniosek o przywrócenie terminu do sporządzenia uzasadnienia wyroku w sprawie ze skargi Z. N. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] stycznia 2006 r. Nr [...] w przedmiocie ograniczenia w sposobie korzystania z nieruchomości p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 6 lipca 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił wniosek skarżącej Z. N. o przywrócenie terminu do sporządzenia uzasadnienia wyroku w sprawie skargi na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] stycznia 2006 r. w przedmiocie ograniczenia w sposobie korzystania z nieruchomości.
W dniu 19 czerwca 2007 r. skarżąca wystąpiła z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku i o wydanie jego odpisu, ponieważ na rozprawie nie była obecna, gdyż przebywała wówczas na wcześniej zaplanowanym zdrowotnym wypoczynku z dzieckiem. Informując o tym Sąd zwróciła się z wnioskiem o odroczenie rozprawy i była przekonana, że Sąd go uwzględni - czego nie uczynił. Skarżąca podniosła, iż została w ten sposób pozbawiona swoich praw, a Sąd nie powiadomił jej o terminie 7 dni do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że strona nie wykazała podstawowej przesłanki uzasadniającej przywrócenie terminu jaką jest brak winy w uchybieniu terminu. Ustalono, iż bezspornymi okolicznościami są: powiadomienie skarżącej o terminie rozprawy (1 czerwca 2007 r.) a także złożenie wniosku o odroczenie rozprawy, który Sąd oddalił, ponieważ uznał, że nie zachodzą ku temu przesłanki przewidziane w art. 109 i 110 P.p.s.a. jednocześnie podnosząc, iż nieobecność na rozprawie nie tamuje rozpoznania sprawy (art. 107 P.p.s.a.) oraz Sąd zobowiązany jest na mocy przepisów ogólnych dążyć do szybkiego załatwienia spraw (art. 7 P.p.s.a.). Wojewódzki Sąd Administracyjny nie uznał zarzutu braku powiadomienia o terminie 7 dniowym do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku za zasadny bowiem, jak wynika z wyjaśnień skarżącej, pobyt wypoczynkowy zakończyła w dniu 2 czerwca 2007 r., a więc w dzień po rozprawie i w swoim wniosku nie wskazała na żadną okoliczność uzasadniającą niemożność skontaktowania się ze Sądem w okresie od 2 do 19 czerwca 2007 r., celem ustalenia swej sytuacji procesowej oraz zainteresowania się choćby treścią wydanego wyroku. Ponadto Sąd podniósł, iż pewność skarżącej odnośnie uwzględnienia jej wniosku o odroczenie rozprawy dowodzi pewnego niedopatrzenia w czuwaniu nad własnymi interesami, a to w żaden sposób nie stanowi argumentu wskazującego na brak winy w uchybieniu terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Zgodnie zaś z art. 140 § 1 P.p.s.a. Sąd jest zobowiązany w sposób szczególny do udzielenia wskazówek co do sposobu i terminu wniesienia środka odwoławczego wobec strony działającej bez adwokata lub radcy prawnego tylko w przypadku strony obecnej przy ogłaszaniu wyroku. Skoro skarżąca nie była obecna na ogłoszeniu, nie ustanowiła pełnomocnika i nie skontaktowała się z Sądem zaraz po urlopie w otwartym terminie 7 dni do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku to jej wniosek nie mógł zostać uwzględniony.
Na powyższe postanowienie skarżąca złożyła zażalenie, w którym przedstawiła stan faktyczny sprawy wskazując na okoliczności jej nieobecności na rozprawie oraz na fakt, iż dla niej czas od odebrania zawiadomienia tj. od dnia 21 maja 2007 r. do rozpoczęcia urlopu w dniu 26 maja 2007 r. był za krótki żeby przygotować się do rozprawy, skompletować pozostały materiał dowodowy a nawet znaleźć pełnomocnika - adwokata. Podniosła, iż Sąd nie powiadomił jej o oddaleniu wniosku o odroczenie rozprawy i nie miała świadomości o obowiązujących terminach i zasadach czy też możliwościach odwołania się. O tym wszystkim dowiedziała się dopiero po rozmowie telefonicznej z Sekretariatem WSA. Ponadto skarżąca uważa, iż Sąd powinien się przychylić się do jej wniosku bo praktykuje się odraczanie spraw z powodu urlopu, powinien ją poinformować o biegu sprawy lub powiadomić ją o skutkach w przypadku niezłożenia wniosku o odpis wyroku. Zdaniem skarżącej, na podstawie art. 248 k.p.c. - Dział Dokumenty Sąd nie może oddalić wniosku i nie przyjąć materiałów dowodowych, które mogą przesądzić o wygraniu procesu. Skarżąca zarzuca, iż Sąd wytyka błędy a sam je popełnia, gdyż powołuje się w uzasadnieniu na art. 1040 § 1 P.p.s.a. a akt prawny kończy się na art. około 300 oraz że pomija art. 6 tegoż aktu prawnego, jak również swoim postępowaniem zasadę, że nie można czynić użytku z prawa itd. Sąd rozpoznając sprawę uniemożliwił dołączenie materiałów dowodowych przez co pominął zasady dotyczące możliwości uzupełnienia materiału dowodowego i zasady prawne ujęte w dołączonym materiale.