Zażalenie na postanowienie WSA w Olsztynie w sprawie ze skargi na decyzję Dowódcy Jednostki Wojskowej [...] w E. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie ustalenia równowartości kosztów podlegających zwrotowi przez A. P., poniesionych na jego naukę i utrzymanie w czasie studiów w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Lądowych w W.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 18 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 11 czerwca 2008 r., sygn. akt II SA/Ol 318/08 o odmowie wstrzymania wykonania decyzji Dowódcy Jednostki Wojskowej [...] w E. z dnia [...], Nr [...] w sprawie ze skargi A. P. na decyzję Dowódcy Jednostki Wojskowej [...] w E. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie ustalenia równowartości kosztów podlegających zwrotowi przez A. P., poniesionych na jego naukę i utrzymanie w czasie studiów w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Lądowych w W. postanawia: oddalić zażalenie

Inne orzeczenia o symbolu:
6191 Żołnierze zawodowi
Inne orzeczenia z hasłem:
Wstrzymanie wykonania aktu
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dowódca Jednostki Wojskowej
Uzasadnienie strona 1/2

Decyzją dnia [...], Nr [...], Dowódca Jednostki Wojskowej [...] w E., ustalił równowartość kosztów podlegających zwrotowi przez A. P. w kwocie 39.948,58 zł, poniesionych na jego naukę i utrzymanie w czasie studiów w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Lądowych w W..

Na tę decyzję A. P. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie wraz z wnioskiem o jej wstrzymanie, wskazując, że brak wstrzymania wykonania tej decyzji, może spowodować utratę przez niego środków utrzymania dla siebie i osób jemu najbliższych.

Postanowieniem z dnia 11 czerwca 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, w uzasadnieniu wskazując, że skarżący nie uprawdopodobnił, iż wykonanie zaskarżonej decyzji spowodowałoby niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, a więc wystąpiłaby przesłanka z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Na to postanowienie A. P. złożył zażalenie, wskazując, że ma na utrzymaniu czteroosobową rodzinę, oraz wyliczył w podpunktach swoje zobowiązania kredytowe, których łączna kwota wynosi 1.734,53 zł miesięcznie. Skarżący podkreślił, że w przypadku braku wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, może się okazać, że otrzymane przy zwolnieniu ze służby środki mogą starczyć jedynie na niecałe 10 miesięcy spłaty zadłużenia, przy założeniu, że skarżący nie będzie ani jednej złotówki przeznaczał na utrzymanie siebie, żony i dwojga dzieci.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

stosownie do art. 61 § 3 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Chodzi tu o szczególne i wyjątkowe zagrożenie odpowiadające specjalnemu rodzajowi ochrony tymczasowej strony postępowania.

Instytucja wstrzymania wykonania określonego aktu lub czynności, jest postrzegana jako tymczasowa ochrona osoby, która wniosek taki składa przed ewentualnymi skutkami kontrolowanego przed sądem aktu lub czynności. Objęcie skarżącego tzw. ochroną tymczasową nie jest działaniem podejmowanym przez sąd z urzędu. Nie jest również działaniem obligatoryjnym podejmowanym przez sąd po złożeniu wniosku w tym przedmiocie. Uwzględnienie wniosku i wstrzymanie wykonania aktu lub czynności organu administracji publicznej jest uzależnione od działań podjętych przez podmiot domagający się przyznania mu tego rodzaju ochrony.

Aby zatem możliwe było zastosowanie tej instytucji prawnej, w pierwszej kolejności strona jest zobowiązana wskazać na niebezpieczeństwo wystąpienia szkody i wykazać, że szkoda która powstanie na skutek wykonania decyzji, będzie znaczna, a skutki jakie wywoła wykonanie decyzji trudne do odwrócenia. Oznacza to, że obowiązek dowodzenia w tym zakresie spoczywa na wnioskodawcy, a nie na sądzie. Sąd jedynie ocenia, czy w istocie wskazana przez stronę szkoda ma znaczy rozmiar lub istnieje niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W tym celu skarżący winien tak określić ewentualną szkodę lub w taki sposób wskazać skutki, które nastąpiłyby w związku z wykonaniem decyzji, by sąd mógł stwierdzić w oparciu o konkretne dane, że wielkość szkody jest znaczna, a skutki trudne do odwrócenia.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6191 Żołnierze zawodowi
Inne orzeczenia z hasłem:
Wstrzymanie wykonania aktu
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dowódca Jednostki Wojskowej