Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 listopada 2005 r. sygn. akt IV SO/Wa 131/05 w sprawie z wniosku U.T., M. K., K. K., M. J., J. K. i D. S. o wymierzenie Ministrowi Rolnictwa i Rozwoju Wsi grzywny za nieprzekazanie terminie skargi wraz aktami sprawy i odpowiedzią na skargę postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 7 listopada 2005 r., sygn. akt IV SO/Wa 131/05 w sprawie z wniosku U. T., M. K., K. K., M. J., J. K. i D. S. wymierzył Ministrowi Rolnictwa i Rozwoju Wsi grzywnę w wysokości 600 (sześćset) złotych za nieprzekazanie w terminie skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd wskazał, że U. T., M. K., K. K., M. J., J. K. i D. S. w dniu 18 maja 2005 r. złożyli wniosek o wymierzenie Ministrowi Rolnictwa i Rozwoju Wsi grzywny za nieprzekazanie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ich skargi z dnia 18 listopada 2004 r. na bezczynność tego organu. Powyższą skargę, stosownie do trybu określonego w art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.- dalej powoływana jako P.p.s.a.), wymienieni wnieśli za pośrednictwem organu, który zgodnie z art. 54 § 2 P.p.s.a., obowiązany był przekazać ją do sądu wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od daty jej złożenia. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi nie wywiązał się z tego obowiązku, a przedmiotowa sprawa pozostaje nadal merytorycznie niezałatwiona. W tej sytuacji, przyjmując, że wymierzenie grzywny na podstawie art. 55 § 1 P.p.s.a. jest środkiem dyscyplinującym, mającym na celu doprowadzenie do wykonania przez organ ciążącego na nim obowiązku procesowego, orzeczenie o wymierzeniu Ministrowi Rolnictwa i Rozwoju Wsi grzywny w wysokości 600 zł. jest uzasadnione.
Na powyższe postanowienie skargę kasacyjną wniósł Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, domagając się jego uchylenia. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił:
• naruszenie prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie art. 55 § 1 P.p.s.a.;
• naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 170 i art. 171 w związku z art. 166 P.p.s.a. skutkujące nieważnością postępowania w myśl art. 183 § 2 pkt 3 P.p.s.a.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej jej autor wskazał, że w skardze z dnia 18 listopada 2004 r. na bezczynność Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi po wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2003 r. strony zawarły wniosek wymierzenia organowi grzywny na podstawie art. 154 § 1 P.p.s.a. Następnie w dniu 4 lutego 2005 r. pełnomocnik stron wniósł o wymierzenie organowi grzywny na podstawie art. 55 § 1 P.p.s.a. W związku z nadesłaniem przez organ w dniu 2 marca 2005 r. akt sprawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 11 marca 2005 r. umorzył postępowanie sądowe w zakresie wniosku skarżących o ukaranie Ministra grzywną na podstawie art. 55 § 1 P.p.s.a. Skarga kasacyjna na to postanowienie została oddalona przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 18 października 2005 r., sygn. akt I OSK 603/05. W uzasadnieniu tego postanowienia sąd kasacyjny stwierdził, że wniosek zawarty w skardze o ukaranie organu grzywną na podstawie art. 154 § 1 P.p.s.a. będzie rozpatrzony w dalszej kolejności.
Mimo prawomocnego postanowienia kończącego postępowanie w sprawie z wniosku stron o ukaranie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi grzywną na podstawie art. 55 § 1 P.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ponownie rozpoznał sprawę i jeszcze raz-zdaniem organu- wymierzył Ministrowi Rolnictwa i Rozwoju Wsi grzywnę na tej samej podstawie. W ocenie autora skargi kasacyjnej Sąd I instancji, wydając kolejne postanowienie w tym samym przedmiocie i między tymi samymi stronami, naruszył powagę rzeczy osądzonej. Ponadto mimo, że Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 18 października 2005 r. przesądził, że istniała przesłanka do umorzenia postępowania sądowego w przedmiocie grzywny przewidzianej w art. 55 § 1 wobec spełnienia obowiązku przekazania akt administracyjnych wraz z odpowiedzią na skargę, WSA w Warszawie jeszcze raz badał kwestię zastosowania się organu do obowiązku, o którym mowa w art. 54 § 2 P.p.s.a. Ponowne ustalenia stanu faktycznego dokonane przez WSA w Warszawie w zaskarżonym postanowieniu nie uwzględniają faktu przekazania Sądowi w dniu 2 marca 2005 r. akt sprawy administracyjnej oraz odpowiedzi na skargę z dnia 18 listopada 2004 r.