Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tamara Dziełakowska po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku M. Z. o uzupełnienie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 czerwca 2018 r. sygn. akt I OZ 551/18 uchylającego punkt 1 postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 8 lutego 2018 r. sygn. akt IV SA/Gl 1170/17 o odrzuceniu skargi M. Z. na akt Prezydenta Miasta C. w przedmiocie przyznania wynagrodzenia za czynności kuratorskie w postępowaniu administracyjnym postanawia odmówić uzupełnienia postanowienia.
Postanowieniem z dnia 13 czerwca 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny uchylił punkt 1 zaskarżonego postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, którym odrzucono skargę M. Z. na akt Prezydenta Miasta C. w przedmiocie przyznania wynagrodzenia za czynności kuratorskie w postępowaniu administracyjnym.
Wniosek o uzupełnienie ww. postanowienia z dnia 13 czerwca 2018 r. w zakresie kosztów postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym złożył skarżący, wnioskując o przyznanie mu kwoty 100 zł tytułem zwrotu uiszczonej opłaty od zażalenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 157 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a.): Strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu - a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia - zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. Przepis ten na mocy art. 166 P.p.s.a. stosuje się odpowiednio do postanowień.
Generalną regułą jest, że strony ponoszą koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej (art. 199 P.p.s.a.). Stosownie zaś do treści art. 203 P.p.s.a.: stronie, która wniosła skargę kasacyjną, należy się zwrot poniesionych przez nią niezbędnych kosztów postępowania kasacyjnego: 1) od organu - jeżeli w wyniku uwzględnienia skargi kasacyjnej został uchylony wyrok sądu pierwszej instancji oddalający skargę, 2) od skarżącego - jeżeli w wyniku uwzględnienia skargi kasacyjnej został uchylony wyrok sądu pierwszej instancji uwzględniający skargę.
Z powyższego wynika zatem, że o kosztach postępowania kasacyjnego sąd orzeka jedynie wówczas, gdy rozpoznaje skargę kasacyjną od wyroku, ponieważ przepisy art. 203 i 204 wiążą zwrot kosztów postępowania kasacyjnego z wyrokiem sądu pierwszej instancji oddalającym lub uwzględniającym skargę, co nie ma miejsca w przypadku rozpoznawania skargi kasacyjnej od postanowienia umarzającego postępowanie lub odrzucającego skargę. Prawo do zwrotu kosztów służy tylko w przypadku, gdy orzeczenie sądu kasacyjnego zapada w formie wyroku. Kwestię tę przesądził zresztą Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 4 lutego 2008 r. sygn. akt I OPS 4/07 (opubl. ONSAiWSA z 2008 r., nr 3, poz. 42), w treści której wyjaśniono, iż przepisy art. 203 i 204 P.p.s.a. nie mają zastosowania, gdy przedmiotem skargi kasacyjnej jest postanowienie sądu pierwszej instancji kończące postępowanie w sprawie. Do tej kategorii postanowień należy niewątpliwie zaliczyć postanowienie, które zapadło w tej sprawie.
Należy również wyjaśnić, że poniesione przez stronę koszty postępowania kasacyjnego związane ze skargą kasacyjną na zaskarżone postanowienie mogą podlegać zaliczeniu do poniesionych kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw i mogą być zasądzone na podstawie art. 200 P.p.s.a. w razie uwzględnienia skargi (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 czerwca 2008 r. sygn. akt II FSK 559/07 i z dnia 11 stycznia 2013 r. sygn. akt II OSK 2701/12). Kwestia natomiast zasadności pobrania wpisu od zażalenia nie podlega ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w ramach rozpatrywania wniosku o uzupełnienie postanowienia, lecz powinna być rozważona przez Sąd pierwszej instancji w kontekście art. 239 § 1 P.p.s.a.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 157 § 1 w zw. z art. 193 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji.