Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łukaszewska-Macioch po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 kwietnia 2010 r., sygn. akt II SA/Wa 2133/09 o odrzuceniu skargi kasacyjnej K. P. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 stycznia 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 2133/09 o odrzuceniu skargi K.P. na postanowienie Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu wniosku z dnia 28 marca 2009 r. postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 8 kwietnia 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 2133/09, powołując się na art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) dalej jako "P.p.s.a.", odrzucił skargę kasacyjną K. P. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 stycznia 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 2133/09 odrzucającego skargę K. P. na postanowienie Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu wniosku z dnia 28 marca 2009 r., jako niedopuszczalną.
W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że stosownie do art. 175 § 1 P.p.s.a. skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Obowiązek ten nie dotyczy sytuacji, gdy skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem, albo gdy skargę kasacyjną wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich.
Sąd wskazał, że K. P. osobiście sporządził skargę kasacyjną. Tym samym skarga kasacyjna złożona przez skarżącego nie spełnia wymogów określonych w art. 175 P.p.s.a.
Zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożył K. P., reprezentowany przez radcę prawnego. Postanowienie zaskarżono w całości, wnosząc o jego uchylenie. Zarzucono uniemożliwienie skarżącemu dochodzenia ustalenia w prawidłowy sposób należnych świadczeń emerytalnych, naruszając w ten sposób jego dobra osobiste.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jako bezzasadne podlega oddaleniu.
Wbrew twierdzeniom strony skarżącej, Sąd pierwszej instancji słusznie ocenił, że wniesiona przez stronę skarżącą skarga kasacyjna na postanowienie o odrzuceniu skargi jest dotknięta brakiem nieusuwalnym w trybie art. 49 P.p.s.a. Badaną skargę kasacyjną sporządził i podpisał osobiście K. P., nie legitymując się uprawnieniami wymaganymi od osób wymienionych w art. 175 § 2 i § 3 P.p.s.a. czym naruszył obowiązek wynikający z art. 175 § 1 P.p.s.a. Tymczasem zgodnie z tym przepisem skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, bądź którykolwiek wymienionych w nim podmiotów tj. sędziego, prokuratora, notariusza, radcę Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa, profesora lub doktora habilitowanego nauk prawnych, będących stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo prokuratora lub Rzecznika Praw Obywatelskich, a także przez doradcę podatkowego w sprawach obowiązków podatkowych lub rzecznika patentowego w sprawach własności przemysłowej.
W niniejszej sprawie strona skarżąca wnosząc skargę kasacyjną na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 stycznia 2010 r. o odrzuceniu skargi, nie dopełniła wymogu o jakim mowa w art. 175 § 2 i 3 P.p.s.a., mimo że została o nim pouczona. Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zaskarżonym postanowieniem z dnia 8 kwietnia 2010 r. prawidłowo odrzucił zażalenie jako niedopuszczalne.
W tej sytuacji zarzuty przytoczone w uzasadnieniu zażalenia, które w znacznej mierze stanowią powtórzenie treści wcześniejszych pism procesowych składanych przez stronę skarżącą, a zarazem wykraczają poza ramy środka odwoławczego, należy uznać za niepodlegające ocenie sądu odwoławczego.
Mając na uwadze wyżej opisane okoliczności faktyczne i argumenty prawne Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a. uznał, że zaskarżone postanowienie odpowiada prawu, wobec czego orzekł jak w sentencji.