Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jan Kacprzak po rozpoznaniu w dniu 3 sierpnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 1247/09 odrzucające skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 października 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 1247/09 w sprawie ze skargi M. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach z dnia [...] czerwca 2009 r. [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 28 października 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 1247/09 oddalił skargę M. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach z dnia [...] czerwca 2009 r. w przedmiocie zasiłku celowego.
W dniu 12 stycznia 2010 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynął wniosek pełnomocnika z urzędu M. N. adwokata A. S. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej wraz ze skargą kasacyjną, który postanowieniem z dnia 18 lutego 2010 r. został przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalony z uwagi na brak przesłanek do jego uwzględnienia.
W wyniku rozpoznania zażalenia od powyższego postanowienia Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 7 maja 2010 r., sygn. akt I OZ 328/10 oddalił zażalenie podnosząc, że jakkolwiek zaskarżone postanowienie jest wadliwe, to z uwagi na wyrażony w art. 134 § 2 P.p.s.a. w związku z art. 197 § 2 oraz art. 193 P.p.s.a. zakaz reformationis in peius, władny był jedynie oddalić zażalenie jako bezzasadne, bowiem skutkiem uchylenia zaskarżonego postanowienia mogło być jedynie to, że Sąd I instancji powinien wniosek o przywrócenie terminu odrzucić jako złożony po terminie, uznając za Wojewódzkim Sądem Administracyjnym, iż przyczyna uchybienia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej ustała co najmniej od dnia 28 grudnia 2009 r. tj. od dnia doręczenia mu pełnomocnictwa a nie w dniu 6 stycznia 2010 r., kiedy to pełnomocnik spotkał się ze skarżącą w celu odtworzenia faktów istotnych dla sporządzenia kasacji. Zatem złożenie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej w dniu 12 stycznia 2010 r. było spóźnione.
Następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 20 maja 2010 r. odrzucił skargę kasacyjną M. N.
Uzasadniając swoje stanowisko, powołując się na przepisy art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwaną dalej P.p.s.a., Sąd stwierdził, iż skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, w terminie 30 dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Natomiast art. 178 P.p.s.a. stanowi, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
W niniejszej sprawie bezsporne jest, iż skarga kasacyjna M. N. z dnia 12 stycznia 2010 r. została wniesiona z uchybieniem wskazanego wyżej terminu, który skarżącej również nie został przywrócony, zatem jako spóźniona podlegała odrzuceniu.
Na powyższe postanowienie wniesiono zażalenie, w którym zarzucono naruszenie art. 178 w zw. z art. 177 § 1 P.p.s.a. poprzez ich błędną wykładnię sprzeczną z art. 45 ust. 1 w związku z art. 32 ust. 1 i 2 oraz art. 2 Konstytucji.
W uzasadnieniu zażalenia pełnomocnik strony postawił zarzuty dotyczące błędnego postanowienia Sądu I instancji z dnia 18 lutego 2010 r., którym odmówiono przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, a które zostało utrzymane w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 7 maja 2010 r., w których to orzeczeniach podniesiono, iż termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu upłynął w 7 dni od dnia uzyskania pełnomocnictwa od skarżącej przez adwokata tj. od dnia 28 grudnia 2009 r.