Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 3 czerwca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. W. na zarządzenie Przewodniczącej Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2009 r. sygnatura akt I SA/Wa 1537/08 o wezwaniu do uiszczenia wpisu od zażalenia na postanowienie z dnia 11 marca 2009 r. o odrzuceniu zażalenia na postanowienie tego Sądu z dnia 5 stycznia 2009 r. odrzucające skargę kasacyjną w sprawie ze skargi Z. W. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 grudnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 1902/07 postanawia: oddalić zażalenie
Zarządzeniem z dnia 15 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 1537/08, Przewodnicząca Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wezwała Z. W. do uiszczenia wpisu od zażalenia na postanowienie z dnia 11 marca 2009 r. o odrzuceniu zażalenia na postanowienie tego Sądu z dnia 5 stycznia 2009 r. odrzucające skargę kasacyjną.
Zażalenie na to zarządzenie wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego Z. W., nie stawiając zaskarżonemu orzeczeniu zarzutu naruszenia prawa.
Rozpoznając zażalenie na zaskarżone zarządzenie Naczelny Sąd Administracyjny zważył, iż nie ma ono usprawiedliwionych podstaw.
Wniesione przez stronę zażalenie jest bezzasadne w świetle art. 220 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Przepis ten stanowi, iż Sąd nie podejmie żadnych czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W tym przypadku przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od doręczenia wezwania.
W tej sytuacji uznać należy, iż zaskarżone zarządzenie wydano zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. W zażaleniu Z. W. nie zarzucił zaskarżonemu zarządzeniu naruszenia prawa, a tylko taka przesłanka mogłaby spowodować jego uchylenie.
W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 i art. 198 wskazanej ustawy.