Zażalenie na zarządzenie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie skreślenia z listy uczniów
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janusz Furmanek (del.) po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. C. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2008 r. sygnatura akt I SAB/Wa 31/06 o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku M. C. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi K. C. na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie skreślenia z listy uczniów postanawia: 1. uchylić zaskarżone zarządzenie 2. odmówić przyznania pomocy M. C. w zakresie zwolnienia od kosztów postępowania

Inne orzeczenia o symbolu:
6146 Sprawy uczniów
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Uzasadnienie

Zaskarżonym zarządzeniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie pozostawił bez rozpoznania wniosek M. C. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż M. C., działająca jako pełnomocnik K. C., wezwana została do uzupełnienia braków formalnych wniosku o przyznanie prawa pomocy, poprzez złożenie go na urzędowym formularzu. Nadesłany w odpowiedzi formularz podpisany został przez M. C., która, w ocenie Sądu I instancji, nie jest stroną niniejszego postępowania i działa w nim jedynie jako pełnomocnik swojego syna, K.. Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego prawo pomocy może być przyznane jedynie stronie postępowania, co wynika z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), a wnioskodawczyni mogła działać w nim jedynie w imieniu i na rzecz skarżącego K. C. i nie była uprawniona do wystąpienia z przedmiotowym wnioskiem we własnym imieniu. Sąd podkreślił także, iż pogląd o tym, że M. C. nie jest stroną tego postępowania potwierdzony został przez Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 3 października 2007 r. sygn. akt I OZ 706/07.

Zażalenie na powyższe zarządzenie wniosła K. C., domagając się jego zmiany i przyznania jej prawa do wystąpienia z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy. Żaląca się zarzuciła Sądowi błędne ustalenie stanu faktycznego i podkreśliła, iż jest stroną w postępowaniu zgodnie z art. 32 powołanej wyżej ustawy, bowiem posiada ona interes prawny w rozumieniu art. 50 tej ustawy. Żaląca się podniosła, iż decyzja o skreśleniu jej syna z listy uczniów skierowana byłą do niej jako do rodzica i to ona miała stać się adresatem decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zaskarżone zarządzenie podlega uchyleniu.

Stwierdzić trzeba, iż niezasadnym było pozostawienie wniosku M. C. o przyznanie jej prawa pomocy. Zgodnie z art. 257 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) bez rozpoznania pozostawić można jedynie wniosek, którego braki formalne - pomimo wezwania - nie zostały uzupełnione w zakreślonym terminie. Zarządzenie pozostawiające bez rozpoznania wniosek M. C., która nie jest stroną postępowania w przedmiocie skreślenia z listy uczniów jej syna K. C., a więc nie jest podmiotem uprawnionym do żądania przyznania jej prawa pomocy, naruszało powołany wyżej art. 257 i z tego powodu podlegało uchyleniu.

Rozpoznając złożony wniosek o przyznanie prawa pomocy Naczelny Sąd Administracyjny zważył, iż w postanowieniu tego Sądu z dnia 3 października 2007 r., sygn. akt I OZ 706/07, którym oddalono zażalenie M. C. na postanowienie odmawiające przyznania jej prawa pomocy, zawarty został pogląd, iż jest ona w przedmiotowej sprawie pełnomocnikiem swojego syna, K., i w związku z tym nie może działać samodzielnie, a wszelkie czynności podejmowane są przez nią w imieniu i na rzecz syna, również w przedmiocie przyznania prawa pomocy. Art. 190 przywołanej ustawy stanowi, iż w razie wydania orzeczenia przez Naczelny Sąd Administracyjny inne sądy, orzekające w ramach tej samej sprawy, związane są wykładnią prawa dokonaną przez ten Sąd. Wnioskodawczyni nie miała więc legitymacji do wystąpienia z żądaniem przyznania prawa pomocy we własnym imieniu, bowiem zgodnie z art. 243 § 1 powołanej ustawy wniosek taki złożyć może jedynie strona postępowania.

Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 188 w zw. z art. 197 § 2 i art. 198 oraz art. 243 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6146 Sprawy uczniów
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego