Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia E. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 22 marca 2012 r., sygn. akt II SO/Gl 7/12 pozostawiające pismo bez rozpoznania w sprawie E. B. w zakresie pisma z dnia 15 lutego 2012 r. postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 22 marca 2012 r., sygn. akt II SO/Gl 7/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach pozostawił bez rozpoznania pismo E. B. z dnia 15 lutego 2012 r.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż E. B. wystapiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z pismem z dnia 15 lutego 2012 r. zatytułowanym "skarga"
Zastępca Przewodniczącego Wydziału II zarządzeniam z dnia 22 lutego 2012 r. wezwał skarżącą do jednoznacznego oświadczenia, czy przedmiotowe pismo stanowi skargę w rozumieniu art. 50 p.p.s.a. W przypadku, jeśli E. B. przedmiotowym pismem wnosi skargę do sądu administracyjnego, to powinna dokładnie oznaczyć jej przedmiot, poprzez podanie numeru i daty zaskarżonej decyzji, postanowienia lub innego aktu lub czynności, bądź też sytuacji, gdy skarga dotyczy bezczynności organu lub przewlekłego prowadzenia postępowani, wskazania na czym ta bezczynność polega, tj. jakiego konkretnego aktu organ nie wydał. Ponadto zobowiązano skarżącą do oznaczenia organu, a także określenia naruszenia prawa lub interesu prawa, co umożliwi nadanie skardze odpowiedniego biegu.
Wyznaczono termin 7 dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania. Zarządzenie zostało doręczone skarżącej w dniu 29 lutego 2012 r.
W wyznaczonym terminie skarżąca odpowiadając na powyższe wezwanie wystąpiła pismem z dnia 2 marca 2012 r. W ocenie Sądu pierwszej instancji treść przedmiotowego pisma nie uzasadnia uznania, że pismo z dnia 15 lutego 2012 r. stanowi skargę w rozumieniu art. 50 p.p.s.a., bowiem jego treść nie pozwala na właściwe oznaczenia zarówno przedmiotu skargi jak i organu, którego skarga miałaby dotyczyć.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła E. B. podnosząc w jego treści m. in., iż przez 30 lat ponosi cierpienia i tyle samo lat dochodzenia sądowoadministracyjne nie dopatrzyły się krzywd jakie ponosi poprzez sprzeczne z prawem działania dokonywane przez Urząd Miasta C.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 57 § 1 p.p.s.a. skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zwierać:
1) wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności;
2) oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy;
3) określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego.
Nadto jak stanowi art. 49 § 1 p.p.s.a. jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Na wstępie wskazać należy, iż powołane przepisy znajdują zastosowanie tylko w przypadku takich braków, które uniemożliwiają nadanie pismom strony prawidłowego biegu, tzn. wywołanie przez pisma procesowe właściwych skutków procesowych zarówno w stosunku do sądu, jak i pozostałych podmiotów uczestniczących w postępowaniu.
W niniejszej sprawie skarżąca wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach pismo z dnia 15 lutego 2012 r., którego treść nie pozwalała na nadanie mu dalszego biegu, gdyż niesprecyzowano w nim, jakiego konkretnie aktu lub czynności dotyczy. W tej sytuacji Sąd pierwszej instancji zasadnie wezwał skarżącą do wskazania aktu bądź czynności, będącego przedmiotem zaskarżenia - w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania.
Pomimo tego skarżąca nie zastosowała się do wezwania Sądu pierwszej instancji i nie sprecyzowała swojego żądania. Złożyła co prawda w dniu 2 marca 2012 r. obszerną odpowiedź w zakreślonym siedmiodniowym terminie, lecz nie usuwała ona wątpliwości Sądu we wskazanym wyżej zakresie i zawierała tę samą argumentację, co wniesiona skarga.
W związku z powyższym, skoro skarżąca w zakreślonym terminie pisma z dnia 15 lutego 2012 r. nie sprecyzowała, to Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w oparciu o art. 49 § 1 p.p.s.a. zasadnie orzekł o pozostawieniu tego pisma bez rozpoznania. Aby skutecznie móc wnieść skargę do sądu administracyjnego, skarżąca musi zawrzeć w niej elementy określone w przywołanym wyżej art. 57 §1 p.p.s.a.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 i art. 198 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.