Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Czesława Nowak-Kolczyńska po rozpoznaniu w dniu 30 września 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SA/Wa 869/18 odrzucające skargę Z. K. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] 2018 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 17 kwietnia 2019 r., na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, ze zm., dalej: p.p.s.a.), odrzucił skargę Z. K. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z [...] 2018 r. w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. W punkcie 2 postanowienia Sąd orzekł o zwrocie uiszczonego od skargi wpisu.
Sąd uznał skargę za wniesioną po upływie 30-dniowego ustawowego terminu przyjmując, że zaskarżone postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji zostało doręczone skarżącej w dniu 9 lutego 2018 r. Termin na wniesienie skargi upływał zatem z dniem 12 marca 2018 r., a skarga została nadana w dniu 19 kwietnia 2018 r. Jak podkreślił Sąd, złożony w tej sprawie wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi został odrzucony postanowieniem tego Sądu z 15 czerwca 2018 r., od którego wniesione zażalenie zostało oddalone przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 4 kwietnia 2019 r.
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżąca, reprezentowana przez radcę prawnego, podniosła zarzut naruszenia prawa materialnego, a to art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a. przez niewłaściwe zastosowanie; naruszenie art. 45 ust 1 w związku z art. 176 Konstytucji RP poprzez ich nie zastosowanie oraz naruszenie "art. 144 ust. 1" w związku z art. 166 p.p.s.a. poprzez ich niepełne zastosowanie.
Pełnomocnik skarżącej podkreślił, że skarżąca "starannie udokumentowała swój zły stan zdrowia, który uniemożliwił jej dochowanie terminu do wniesienia skargi. Orzeczenia WSA i NSA w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu zamknęły jej drogę do konstytucyjnego rozpoznania sprawy przez bezstronny i niezawisły Sąd, zaś niniejszym zaskarżone orzeczenie Sądu powinno w pierwszej kolejności zapewnić realizację konstytucyjnego prawa oskarżonej. Z. K. jest osobą wiekową, w bardzo złym stanie zdrowia i nie jest w stanie zrozumieć dlaczego kolejne orzeczenia w jej sprawie nie zmierzają do merytorycznego rozpoznania sprawy."
Wskazując na powyższe wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 53 § 1 p.p.s.a. skargę do sądu administracyjnego wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a. Skarga wniesiona po upływie terminu do jej wniesienia podlega odrzuceniu, o czym stanowi art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a.
Z przywołanych przepisów ustawy procesowej jednoznacznie wynika, w jakim terminie należy wnieść skargę do sądu administracyjnego. Każdorazowo badanie dochowania terminu do dokonania tej czynności procesowej wymaga dokonania przede wszystkim ustaleń w zakresie daty doręczenia zaskarżonego aktu, która wywołuje rozpoczęcie biegu terminu do złożenia skargi. W niniejszej sprawie prawidłowe ustalenia Sądu I instancji słusznie prowadzą do konkluzji, że skarżąca nie dochowała terminu do jej wniesienia. Zaskarżone postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z [...] 2018 r. zostało doręczone skarżącej 9 lutego 2018 r. Termin do złożenia skargi upływał z dniem 12 marca 2018 r., skarga zaś została wniesiona 19 kwietnia 2018 r., a zatem z upływem przewidzianego przepisami prawa terminie.