Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Mi. O. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 grudnia 2015 r. sygn. akt IV SA/Wa 3259/15 o odrzuceniu skargi Ma. O. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] września 2015 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania postanawia oddalić zażalenie.
Mi. O., jak podał działając w imieniu własnym oraz S. O. i Ma. O., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na sprecyzowaną w sentencji decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju.
Sąd I instancji w piśmie z dnia 29 czerwca 2015 r. wezwał Mi. O. m.in. do nadesłania pełnomocnictw procesowych z których wynika, że jest uprawniony do działania w imieniu S. O. i Ma. O. przed sądami administracyjnymi. Przy piśmie z dnia 5 listopada 2015 r. Mi. O. nadesłał do Sądu dokumenty w postaci sporządzonego w formie aktu notarialnego pełnomocnictwa do działania przez sądami w imieniu S. O. oraz pełnomocnictwo udzielone mu przez Ma. O. do występowania przed Sądem Rejonowym w R. Z uwagi na to, że nadesłane pełnomocnictwo nie obejmowało upoważnienia Mi. O. do działania w imieniu Ma. O. przez sądami administracyjnymi, Sąd meriti w piśmie z dnia 18 listopada 2015 r. wezwał Ma. O. do usunięcia, w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi, braku formalnego skargi poprzez osobiste podpisanie skargi w gmachu Sądu lub nadesłanie podpisanego jej egzemplarza. Jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru, powyższe wezwanie zostało doręczone skarżącemu w dniu 23 listopada 2015 r., zatem termin na dokonanie tej czynności upłynął w dniu 30 listopada 2015 r. W zakreślonym przez Sąd terminie brak formalny skargi nie został uzupełniony.
W tym stanie rzeczy postanowieniem z dnia 31 grudnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 i 58 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej: P.p.s.a., odrzucił skargę wniesioną przez Ma. O.
W zażaleniu na powyższe postanowienie Mi. O. postulował jego uchylenie. Wskazał, iż nie był w stanie wykonać wezwania z dnia 31 grudnia 2015 r. (powinno być 10 listopada 2015 r.), gdyż jego mocodawca nie daje znaku życia, nie kontaktuje się z nim, a przez co on sam jest pozbawiony konstytucyjnego prawa do osądzenia sprawy.
Naczelny Sad Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Stosownie do treści art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. Sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono braków formalnych skargi w terminie. Brakiem formalnym jest m.in. brak podpisu strony, jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika (art. 46 §1 pkt 4 w związku z art. 57 § 1 P.p.s.a.). Jak wynika z aktualnie obowiązującego brzmienia art. 46 § 3 P.p.s.a., brakiem takim jest również brak pełnomocnictwa lub jego wierzytelnego odpisu, jeżeli pismo wnosi pełnomocnik, który w danej sprawie nie złożył jeszcze tych dokumentów przed sądem. Bowiem zgodnie z art. 37 § 1 P.p.s.a., pełnomocnik obowiązany jest przy pierwszej czynności procesowej dołączyć do akt sprawy pełnomocnictwo z podpisem mocodawcy lub wierzytelny odpis pełnomocnictwa. Oznacza to, że w aktach sprawy winien znaleźć się pisemny dokument potwierdzający istnienie pełnomocnictwa uprawniającego do reprezentowania strony w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Braki w tym zakresie podlegają uzupełnieniu na wezwanie, w trybie art. 49 § 1 P.p.s.a. Przepis ten, odnoszący się do braków pisma stanowi, że jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni, pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. Pismo poprawione lub uzupełnione w terminie wywołuje skutki od dnia jego wniesienia (art. 49 § 3 P.p.s.a.).
W sprawie bezsporne jest, że Mi. O., z uwagi na nadesłanie pełnomocnictwa uprawniającego do działania w imieniu Ma. O. wyłącznie przed Sądem Rejonowym w R., nie mógł reprezentować swojego mocodawcę przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie. Dlatego też prawidłowo zarządzeniem z dnia 10 listopada 2015 r. Ma. O. został wezwany do podpisania skargi lub też nadesłania już podpisanego egzemplarza skargi do Sądu, w terminie 7 dni pod rygorem jej odrzucenia. Jak wynika z akt wezwania tego w zakreślonym terminie nie wykonał, zatem poprawnie Sąd I instancji skargę z dnia 12 września 2015 r. złożoną przez Ma. O. odrzucił. Skoro bowiem skarżący Ma. O. nie zabezpieczył należycie swoich interesów procesowych poprzez prawidłowe ustanowienie osoby, która wykonywałaby za niego czynności w zastępstwie i jednocześnie sam nie uzupełnił braków formalnych wniesionej skargi, musi liczyć się z negatywnymi tego konsekwencjami procesowymi. Podkreślić należy, iż nie ma to żadnego wpływu na prawa pozostałych skarżących w niniejszej sprawie. Złożona skarga zachowuje swoją aktualność wobec Mi. O. i S. O. i zostanie przez Sąd I instancji rozpoznana w odniesieniu do ww. skarżących.
Z powyższych względów, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia.