Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 14 grudnia 2016 r., sygn. akt II SO/Lu 22/16 oddalające wniosek A. K. o wymierzenie grzywny [...] spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w D. za nieprzekazanie w terminie Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie skargi A. K. na niewykonanie przez [...] spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w D. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 4 lutego 2015 r., sygn. akt II SAB/Lu 426/14 postanawia: 1. uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie do ponownego rozpoznania; 2. nakazać zwrot skarżącemu A. K. z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie kwotę 100 (sto) zł tytułem uiszczonego wpisu od zażalenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 14 grudnia 2016 r., sygn. akt II SO/Lu 22/16, oddalił wniosek A. K. o wymierzenie [...] spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w D. (dalej: spółka) grzywny za nieprzekazanie jego skargi na niewykonanie przez tę spółkę wyroku z dnia 4 lutego 2015 r., sygn. akt II SAB/Lu 426/14. W uzasadnieniu wskazano, że powołanym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zobowiązał spółkę (jeszcze wtedy będącą w upadłości układowej) do załatwienia wniosku A. K. z dnia 13 listopada 2013 r. w terminie 14 dni od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku z uzasadnieniem. W złożonej za pośrednictwem spółki skardze z dnia 13 maja 2016 roku, A. K. wniósł o wymierzenie jej grzywny za niewykonanie tego wyroku, zaś we wniosku z dnia 19 sierpnia 2016 r. zażądał wymierzenia grzywny za nieprzekazanie wspomnianej wyżej skargi do Sądu w ustawowym terminie. Sąd wskazał, że informacja żądana przez skarżącego we wniosku z dnia 13 listopada 2013 r., a w konsekwencji również skarga dotycząca bezczynności w tym zakresie, odnosi się do działalności przedsiębiorstwa upadłej spółki, co do którego zarząd, wraz z ogłoszeniem upadłości likwidacyjnej, utracił uprawnienie do zarządzania, w tym do dysponowania dokumentacją wchodzącą w skład tego przedsiębiorstwa. Jedynym dysponentem materiałów, których domaga się skarżący, jest syndyk masy upadłości. Zatem tylko jemu może być wymierzona grzywna za niewykonanie obowiązków określonych w art. 54 § 2 p.p.s.a. Zdaniem Sądu I instancji powyższe oznacza, że po wydaniu wyroku z dnia 4 lutego 2015 roku doszło do zmiany istotnych okoliczności stanu faktycznego sprawy skutkującej koniecznością oddalenia przedmiotowego wniosku.
Zażalenie na powyższe postanowienie wywiódł skarżący, zarzucając mu naruszenie art. 144 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2015 r., poz. 233 z późn. zm., dalej: p.u.) poprzez jego zastosowanie, podczas, gdy sprawa nie dotyczy masy upadłości; art. 54 § 2 p.p.s.a. w związku z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP poprzez aprobatę dla sytuacji, w której organ niewypełniając obowiązków określonych w tym przepisie ogranicza konstytucyjne prawo skarżącego do sądu; art. 55 § 1 p.p.s.a. poprzez błędną wykładnię i dowolne oddalenie wniosku skarżącego o wymierzenie grzywny organowi oraz naruszenie art. 151 w związku z art. 166 p.p.s.a. poprzez ich zastosowanie, chociaż wniosek zasługiwał na uwzględnienie, a także naruszenie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. poprzez jego niezastosowanie, tj. nieodrzucenie wniosku, pomimo tego, że Sąd, jak wynika z uzasadnienia postanowienia, uznał go za niedopuszczalny.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.) w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny. Stosownie do art. 54 § 1 i § 2 p.p.s.a. organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od daty jej wniesienia. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę podziela pogląd, że skargę zawierającą żądanie wymierzenia grzywny wnosi się za pośrednictwem organu, który nie wykonał wyroku sądu uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania. Gdyby ustawodawca chciał wyznaczyć inny tryb wnoszenia skargi o wymierzenie grzywny, to nie nazywałby tego żądania skargą, tylko wnioskiem w rozumieniu art. 63 p.p.s.a. W myśl art. 55 § 1 p.p.s.a., w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6. Grzywnę wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów (art. 154 § 6 p.p.s.a.).