Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Rudnicka po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia P.S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 października 2016 r., sygn. akt I SO/Wa 1293/16 w sprawie z wniosku P. S. o wymierzenie grzywny Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w W. za nieprzekazanie skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanawia oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 26 października 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej "p.p.s.a."), oddalił wniosek P. S. o wymierzenie grzywny Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w W. za nieprzekazanie skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że P. S. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o wymierzenie Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w W. grzywny za nieprzekazanie do Sądu skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania w przedmiocie rozpoznania wniosku o wygaszenie orzeczenia nr [...] wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy.
Odpowiadając na wniosek Kolegium wniosło o jego oddalenie. Wskazało, że P. S. nadsyła do Kolegium liczną korespondencję, w której składał bardzo liczne wnioski, m.in. o: sprostowanie oczywistych omyłek, uzupełnienie pouczenia, stwierdzenia nieważności decyzji, wygaśnięcia decyzji, wznowienia postepowań, wyłączenia członków Kolegium. Ponadto wnosił odwołania, wnioski o ponowne rozpatrzenie sprawy i podania o udzielenie informacji publicznej. Kolegium kierując się treścią art. 239 § 1 k.p.a. pozostawiło powtarzające się żądania tej osoby bez biegu. Podania, które nie dotyczyły spraw, o jakich mowa w art. 1 ust. 1 k.p.a. oraz art. 2 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, jak również wnioski, których treść była identyczna z wnioskami już wcześniej rozstrzygniętymi zostały zgromadzone w segregatorach i pozostały nierozpoznane. Podkreśliło, że w Kolegium znajduje się 25 segregatorów, zawierających wnioski P. S..
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalając wniosek wskazał, że skarga na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o wygaszenie orzeczenia nr [...] - jak wynika z prezentaty organu - wpłynęła do Kolegium w dniu 22 kwietnia 2016 r. Od tej daty rozpoczął bieg trzydziestodniowy termin do wykonania przez organ obowiązku, o którym mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a. Termin ten upłynął w dniu 23 maja 2016 r. Tymczasem skarga wraz z odpowiedzią na skargę i aktami administracyjnymi przekazana została przez organ dopiero w dniu 2 sierpnia 2016 r. (data prezentaty Sądu k. 5 akt sądowych sprawy I SAB/Wa 946/16).
Dokonując oceny zasadności wniosku o wymierzenie grzywny, Sąd zwrócił przede wszystkim uwagę, że działanie skarżącego opisane przez organ w odpowiedzi na wniosek należy uznać za nadużycie prawa do sądu. Koncepcja zakazu nadużycia prawa do sądu jest przyjmowana w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zakłada się, że działania skarżącego, dla którego inicjowanie postępowań sądowych nie służy ochronie naruszonych praw, a stanowi cel sam w sobie, uznane być musi za nadużycie prawa do sądu (zob. postanowienie NSA z dnia 18 marca 2014 r., I OZ 175/14). Zatem niezasługującym na ochronę w demokratycznym państwie prawnym (art. 2 Konstytucji RP) nadużyciem prawa jest wykorzystywanie instytucji prawnej wbrew jej celowi i funkcji (zob. postanowienie NSA z dnia 16 października 2015 r., I OSK 1992/14).