Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 516/14 w przedmiocie sprostowania wyroku w sprawie ze skargi B. D. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: oddalić zażalenie.
B. D. złożył wniosek o sprostowanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 3 października 2014 r., sygn. akt III SA/Łd 516/14. Wyrokiem tym sąd oddalił skargę skarżącego na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia [...] kwietnia 2014 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta Piotrkowa Trybunalskiego z dnia [...] września 2008 r. o skierowaniu na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w zakresie prawa jazdy kat. A, B i T.
We wniosku skarżący stwierdził, że w wyroku z dnia 3 października 2014 r. nie występuje jego nazwisko, lecz "D.". Zdaniem skarżącego jego nazwisko w każdym przypadku deklinacyjnym brzmi "D." i nie odmienia się. Nieprawidłowo podano nazwisko sędziego sprawozdawcy z myślnikiem zamiast łącznikiem, co sugeruje dwie osoby, a nie jedno nazwisko dwuczłonowe.
Postanowieniem z 27 marca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi: 1. sprostował oczywistą omyłkę w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 3 października 2014 r., sygn. akt III SA/Łd 516/14 w ten sposób, że w rubrum wyroku w wersie 7 od góry w nazwisku Sędziego WSA Ewy Cisowskiej-Sakrajdy zastąpił myślnik łącznikiem; 2. odmówił sprostowania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 3 października 2014 r., sygn. akt III SA/Łd 516/14 w pozostałym zakresie.
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd pierwszej instancji stwierdził, między innymi, że wbrew stanowisku skarżącego w języku polskim obowiązuje ogólna zasada odmiany nazwisk przez przypadki, stosując zasady deklinacji rzeczowników. Ogólne zalecenie dotyczące odmiany nazwisk polskich i obcych jest takie, że jeśli tylko jest możliwe przyporządkowanie nazwiska jakiemuś wzorcowi odmiany, należy je odmieniać. Wybór odpowiedniego wzorca odmiany zależy głównie od: 1) płci właściciela, 2) jego narodowości, 3) zakończenia nazwiska. Nazwisko skarżącego, zakończone na literę -a, odmienia się podobnie do rzeczowników rodzaju żeńskiego, zatem przyjmuje końcówkę -ie (w celowniku) oraz -y (w dopełniaczu). Poza tym z wniosku skarżącego wynika, że kwestionuje on w ten sposób prawidłowość ustaleń faktycznych przyjętych przez organy administracji oraz sąd nie tylko w niniejszej sprawie, ale również w innych sprawach, w tym w sprawie, w której został wydany w dniu 7 marca 2008 r. wyrok nakazowy przez Sąd Rejonowy w Lublinie (sygn. akt XV W 290/08). Tymczasem, jak już była o tym wyżej mowa, sprostowanie orzeczenia nie może prowadzić ani do zmiany rozstrzygnięcia, ani sprostowania faktu. Polemika z merytorycznym stanowiskiem sądu jest natomiast możliwa wyłącznie przy pomocy przysługujących stronie środków zaskarżenia.
Zażalenie na postanowienie z 27 marca 2015 r. wniósł B. D.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne. Sąd pierwszej instancji prawidłowo uznał, że nazwisko sędziego należy zapisać jako "Cisowska-Sakrajda", a nie "Cisowska - Sakrajda". Sąd pierwszej instancji prawidłowo wskazał również, że nazwisko skarżącego podlega odmianie przez przypadki i w dopełniaczu brzmi "D.". Wynika to z powszechnie znanych zasad języka polskiego. Subiektywna ocena skarżącego, że jego nazwisko nie podlega tym zasadom, nie mogła wpłynąć na orzeczenie Sądu pierwszej instancji.
Nie ma powodu, aby nie w sentencjach orzeczeń zaniechać prawidłowej odmiany nazwiska skarżącego. Nie prowadzi to bowiem do niejasności treści tych orzeczeń.
W tym stanie rzeczy, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.