Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. B. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 14 grudnia 2009 r. sygn. akt IV SA/Gl 607/06 o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi M. B. na decyzję Śląskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji w Katowicach z dnia [...] maja 2006 r. [...] w przedmiocie równoważnika za remont lokalu mieszkalnego postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym zarządzeniem z dnia 14 grudnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach pozostawił bez rozpoznania wniosek M. B. o przyznanie prawa pomocy.
W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż kolejny już przedmiotowy wniosek został złożony na urzędowym formularzu "PPF" w dniu 31 grudnia 2008 r., który zawierał braki formalne, wobec czego zarządzeniami z dnia 27 stycznia 2009 r., 25 lutego 2009 r. wezwano skarżącego do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez wskazanie danych osobowych oraz wysokości dochodów uzyskiwanych przez osoby zamieszkujące z nim we wspólnym gospodarstwie domowym (poz. 6 i 10 wniosku), a także wysokości i źródeł własnych dochodów jak również kosztów bieżącego utrzymania.
W odpowiedziach z dnia 3 lutego 2009 r., 4 marca 2009 r. M. B. odmówił podania żądanych danych, twierdząc że obawia się o bezpieczeństwo osobiste wskazanych we wniosku osób, a także, że nie posiada żadnych pieniędzy, które mógłby przeznaczyć na dokonanie jakichkolwiek opłat, gdyż środków finansowych nie starcza mu na zaspokojenie podstawowych potrzeb i pozostaje na utrzymaniu litościwych ludzi.
Wobec tego Sąd po raz kolejny wezwał skarżącego zarządzeniem z dnia 18 marca 2009 r. do prawidłowego wypełnienia dołączonego formularza "PPF", w sposób zgodny z zarządzeniem z dnia 25 lutego 2009 r. z zachowaniem oznaczonego tam rygoru.
Ostatecznie w dniu 31 marca 2009 r. wpłynął do Sądu wniosek M. B. wypełniony w analogiczny sposób jak pierwotny z dnia 31 grudnia 2008 r.
Rozpoznając wniosek Wojewódzki Sąd stwierdził, iż zawiera on braki formalne w zakresie informacji o uzyskiwanym przez niego dochodzie, a także wysokości ponoszonych przez niego kosztów utrzymania, a braki te nie zostały, pomimo wezwań, uzupełnione. W ocenie Sądu, sytuacja ta powodowała konieczność pozostawienia wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania, na podstawie art. 257 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Ponadto Sąd podkreślił, iż oświadczenie strony, że nie poda danych osób pozostających na jego utrzymaniu z troski o bezpieczeństwo jak również, że nie posiada środków pieniężnych i znajduje się na utrzymaniu osób trzecich nie można uznać za wykonanie nałożonego na skarżącego obowiązku a dodatkowo jest niezgodne z zawartą w aktach sprawy informacją, bowiem jest on uprawniony do świadczenia emerytalnego na podstawie ustawy z dnia 19 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 67 ze zm.).
Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł M. B., w którym podniósł, iż Sąd poprzez pozostawienie jego wniosków bez rozpoznania próbuje ukryć przestępstwa popełniane przez pracowników Komendy Wojewódzkiej Policji w K. oraz świadomie i celowo udaremnia dochodzenie przez skarżącego swoich praw przed Sądem. Wniesiono o uchylenie zarządzenia z dnia 14 grudnia 2009 r. i o przekazanie sprawy innemu Sądowi, w celu nadania biegu procesowego przez uczciwych o nieskazitelnej opinii oraz znających i szanujących obowiązujące prawo Sędziów.