Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkpolskim z dnia 5 maja 2016 r., sygn. akt II SO/Go 4/16 odrzucające wniosek S.K. o wymierzenie grzywny Burmistrzowi Trzciela za nieprzekazanie odpowiedzi na skargę postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 5 maja 2016 r., sygn. akt II SO/Go 4/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim odrzucił wniosek S.K. o wymierzenie grzywny Burmistrzowi Trzciela za nieprzekazanie odpowiedzi na skargę.
W uzasadnieniu Sąd podał, że kwestia wymierzenia grzywny organowi na podstawie art. 55 § 1 P.p.s.a. za nieudzielenie odpowiedzi na skargę S.K.z dnia 28 grudnia 2015r. była przedmiotem rozpoznania w sprawie II SO/Go 1/16, w której Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił wniosek S.K.o wymierzenie grzywny Radzie Miejskiej w Trzcielu za niezastosowanie się do obowiązku wynikającego z art. 54 P.p.s.a. i nieprzekazanie Sądowi akt sprawy oraz nieudzielenie odpowiedzi na skargę S.K. z dnia 28 grudnia 2015 r.
W niniejszej sprawie S.K. domaga się wymierzenia grzywny Burmistrzowi Trzciela w związku z tym, iż udzielając na wezwanie Sądu odpowiedzi w sprawie II SA/Go 55/16, nie zastosował się w ocenie wnioskującej, do obowiązków określonych w art. 54 § 2 P.p.s.a.
Ponieważ wniosek o wymierzenie grzywny Radzie Miejskiej w Trzcielu za nieudzielenie odpowiedzi na skargę S.K. będącej przedmiotem rozpoznania w sprawie II SA/Go 55/16 został już rozpoznany w sprawie II SO/Go 1/16, Sąd I instancji uznał, że niedopuszczalny jest ponowny wniosek o wymierzenie grzywny za nieudzielenie odpowiedzi na skargę rozpoznaną w sprawie II SA/Go 55/16, i odrzucił wniosek skarżącej na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła skarżąca, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gorzowie Wielkopolskim.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności wskazać należy, że Sąd I instancji oparł zaskarżone postanowienie na błędnej podstawie prawnej. Skoro bowiem uznał, iż wniosek skarżącej jest niedopuszczalny z uwagi na to, że kwestia wymierzenia organowi grzywny była już przedmiotem rozpoznania w sprawie II SO/Go 1/16, to winien odrzucić ją na podstawie art. 58 § 1 pkt 4 P.p.s.a., a nie w oparciu o art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. Ponadto zwrócić należy uwagę, że podanie błędnej podstawy prawnej nie stanowi naruszenia przepisów postępowania, które mogłoby mieć istotny wpływ na wynik sprawy i tym samym stanowić podstawę uchylenia.
Zażalenie należało oddalić, pomimo że Sąd I instancji podał częściowo błędną podstawę rozstrzygnięcia, to samo jednak rozstrzygnięcie oraz uzasadnienie odpowiada prawu.
W myśl art. 64 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi P.p.s.a., do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Zgodnie natomiast z art. 58 § 1 pkt 4 P.p.s.a., sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku lub została już prawomocnie osądzona. Przepis ten przewiduje niedopuszczalność skargi na skutek zaistnienia stanu sprawy w toku, co stanowi przeszkodę do równoczesnego prowadzenia postępowania sądowego ze skarg tego samego podmiotu na ten sam akt administracyjny oraz z powodu wcześniejszego jej merytorycznego załatwienia, a zatem odnosi się do pojęcia powagi rzeczy osądzonej (res iudicata), która zachodzi przy tożsamości przedmiotowej (tożsamość sprawy) i tożsamości podmiotowej (tożsamość stron).
Prawomocne osądzenie sprawy (res iudicata) odnosi ten skutek, że nie można w takiej samej sprawie wszcząć nowego postępowania sądowoadministracyjnego między tymi samymi stronami.
S.K. w niniejszej sprawie złożyła wniosek o wymierzenie Burmistrzowi Trzciela grzywny za niezastosowanie się do obowiązku, o którym mowa jest w art. 54 § 2 P.p.s.a. Zauważyć jednak należy, że postanowieniem z dnia 16 marca 2016 r. sygn. akt II SO/Go 1/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił wniosek skarżącej w tożsamej sprawie. Postanowienie z dnia 16 marca 2016 r. stało się prawomocne. W ocenie Sądu, niniejsza sprawa, objęta wnioskiem skarżącej jest tożsama ze sprawą zakończoną prawomocnym postanowieniem z dnia 16 marca 2016 r. II SO/Go 1/16. Analiza wniosku będącego przedmiotem niniejszego postępowania oraz uzasadnienia postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim ww. sprawie prowadzi do wniosku, iż dotyczą one tej samej sprawy. W obydwu sprawach wniosek złożony został przez S.K. i dotyczy on nieprzekazania przez organ tego samego pisma. Okoliczność ta wykluczaj ponowne rozpatrzenie przez Sąd tej samej sprawy.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, w oparciu o art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a., postanowił jak w sentencji.