Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 3 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia G.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 1625/09 o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku tego Sądu z dnia 11 lutego 2010 r. w sprawie ze skargi G.K. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił wniosek G.K. o przywrócenie terminu do sporządzenia uzasadnienia wyroku tego Sądu z dnia 11.02.2010 r. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, iż skarżąca z wnioskiem o przywrócenie terminu wystąpiła w dniu 22.04.2010 r., podnosząc w nim, iż jest osobą w podeszłym wieku, zaś w dniu 11.02.2010 r. była chora i nie mogła stawić się na rozprawie. Ponadto skarżąca podkreśliła, że nie została pouczona o obowiązku wystąpienia z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia wyroku i była przekonana, że orzeczenie doręczone jej będzie z urzędu. Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił wniosek skarżącej, stwierdzając, iż został on złożony z uchybieniem siedmiodniowego terminu wynikającego z art. 87 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej jako "P.p.s.a.". Sąd zauważył bowiem, iż skarżąca zwróciła się w dniu 9.03.2010 r. z wnioskiem o nadesłanie jej odpisu powyższego wyroku, tak więc najdalej w tym dniu ustąpiła przyczyna uchybienia. Dlatego też, w ocenie Sądu I instancji, wniosek z dnia 22.04.2010 r. był spóźniony i podlegał odrzuceniu na podstawie art. 88 P.p.s.a.
Zażalenie na to postanowienie wniosła G.K., domagając się jego zmiany i przywrócenia uchybionego terminu lub uchylenia orzeczenia i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Skarżąca zarzuciła Sądowi naruszenie art. 87 P.p.s.a. oraz błędne ustalenia faktyczne co do przyczyn uchybienia. Skarżąca ponownie podkreśliła, iż jest osobą starszą, a jej stan zdrowia uniemożliwiał jej wystąpienie z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia we właściwym terminie. Ponadto podniosła ona, że nie pouczono jej o konieczności wystąpienia z przedmiotowym wnioskiem.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Przywrócenie uchybionego terminu, zgodnie z art. 86 § 1 P.p.s.a., możliwe jest jedynie w wypadku, gdy uchybienie nastąpiło bez winy strony. Art. 87 § 2 tej ustawy składa obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu na stronę, która domaga się przywrócenia terminu do dokonania czynności w postępowaniu. Z kolei art. 88 P.p.s.a. nakazuje odrzucenie wniosku, który jest spóźniony lub z innych przyczyn niedopuszczalny.
W przedmiotowej sprawie G.K. wystąpiła z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11.02.2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, iż wniosek ten był spóźniony i jako taki podlegał odrzuceniu. Stanowisko to uznać należy za zasadne.
Słusznie bowiem Sąd I instancji zauważył, iż skarżąca w dniu 9.03.2010 r. wystąpiła z wnioskiem o doręczenie jej odpisu wydanego w sprawie wyroku. Prawidłowym było więc uznanie przez Sąd tej daty za dzień ustąpienia przyczyny uchybienia, a tym samym za dzień, w którym rozpoczął bieg siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie uchybionego terminu. Zatem prawidłowo Sąd przyjął, że wniosek skarżącej, złożony w dniu 22.04.2010 r., wniesiony został z uchybieniem ustawowego terminu i jako spóźniony podlegał odrzuceniu.
Podkreślić należy też, iż wbrew twierdzeniom strony była ona pouczona o konieczności złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku w przypadku oddalenia skargi, a pouczenie takie zawarte było w doręczonym skarżącej zawiadomieniu o rozprawie, które otrzymała ona w dniu 23.12.2009 r. Stawiennictwo na rozprawie nie miało charakteru obowiązkowego, lecz wskazać należy, iż w istocie nic nie stało na przeszkodzie, aby strona dowiedziała się o wyniku sprawy i wystąpiła z odpowiednim środkiem procesowym we właściwym terminie. Podeszły wiek skarżącej czy jej stan zdrowia nie wykluczał możliwości skorzystania chociażby z rozmowy telefonicznej z sekretariatem Sądu, podczas której z pewnością poinformowano by ją zarówno o zapadłym rozstrzygnięciu jak i dalszych krokach, jakie powinna podjąć. Żadna z okoliczności wskazanych we wniosku o przywrócenie terminu lub zażaleniu nie uzasadniała tak znacznego uchybienia, z jakim mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie.
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.