Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M.W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 20 lutego 2013 r. sygn. akt II SAB/Rz 64/11 o odrzuceniu sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego z dnia 19 grudnia 2012 r. w sprawie ze skargi M.W. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie w przedmiocie nierozpoznania odwołania postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił sprzeciw M. W. od postanowienia referendarza sądowego z dnia 19 grudnia 2012 r., którym odmówiono skarżącej przyznania prawa pomocy. W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż odpis postanowienia referendarza doręczony został skarżącej w trybie art. 73 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej jako "P.p.s.a.", w dniu 16 stycznia 2013 r., zaś sprzeciw nadany został w urzędzie pocztowym dniu 24 stycznia 2013 r., a więc dzień po upływie siedmiodniowego terminu. W ocenie Sądu oznaczało to, iż sprzeciw podlegał odrzuceniu na podstawie art. 259 § 2 P.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła M. W. domagając się jego uchylenia i przywrócenia terminu do rozpoznania sprzeciwu. W uzasadnieniu zażalenia skarżąca wskazała, iż Sąd błędnie obliczył termin do wniesienia sprzeciwu, bowiem - zdaniem strony - nie powinny być w ten termin wliczane dni 2 stycznia i 10 stycznia 2013 r., kiedy awizowane było pismo zawierające postanowienie z dnia 19 grudnia 2013 r. Dlatego też sprzeciw wniesiony w dniu 24 stycznia 2013 r. wniesiono z zachowaniem terminu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 73 § 1 ustawy P.p.s.a., który reguluje kwestię tzw. doręczenia zastępczego, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w poprzedzających przepisach ustawy, składa się to pismo na okres czternastu dni w placówce pocztowej lub w urzędzie gminy, a zawiadomienie o pozostawieniu pisma oraz możliwości jego odbioru w terminie siedmiu dni od pozostawienia umieszcza się w skrzynce na korespondencję lub na drzwiach mieszkania adresata. Po upływie tego terminu wino nastąpić kolejne zawiadomienie o możliwości odbioru (który powinien nastąpić nie później niż czternaście dni od dnia pierwszego zawiadomienia), zaś po bezskutecznym upływie kolejnego terminu pismo uważa się za skutecznie doręczone z upływem ostatniego dnia czternastodniowego okresu, o którym mowa w art. 73 § 1 P.p.s.a. Termin ten, wbrew twierdzeniom skarżącej, liczony jest ciągle, bez przerw i zawieszeń.
W przedmiotowej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie przyjął, iż doręczenie M. W. odpisu postanowienia referendarza sądowego z dnia 19 grudnia 202 r. r. nastąpiło właśnie w trybie art. 73 ustawy P.p.s.a. Zasadnie Sąd ten uznał przy tym, że doręczenie nastąpiło w dniu 16 stycznia 2013 r., bowiem z adnotacji jakie zamieścił doręczyciel na kopercie zawierającej wskazane wyżej wezwanie, po raz pierwszy awizowano tę przesyłkę w dniu 2 stycznia 2013 r., a właściwe zawiadomienia pozostawiono w skrzynce odbiorczej skarżącej. Fakt odebrania przez stronę pisma w dniu 17 stycznia 2013 r. pozostaje bez wpływu na kwestię rozpoczęcia biegu terminu do wniesienia sprzeciwu. Upłynął on zatem w dniu 23 stycznia 2013 r., jak prawidłowo wskazał to Sąd I instancji, a więc wniesiony w dniu 24 stycznia sprzeciw był spóźniony i jako taki podlegał odrzuceniu.
Mając na uwadze powyższe i uznając zaskarżone postanowienie za wydane zgodnie z prawem, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.