Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Mirosław Wincenciak po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M.W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 marca 2019 r., sygn. akt IV SA/Wa 612/18 o odrzuceniu skargi M.W. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji z naruszeniem prawa postanawia: oddalić zażalenie.
Pismem z dnia [...] stycznia 2018 r. M.W. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2017 r. w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji z naruszeniem prawa. W skardze tej, na wypadek ustalenia, że doszło do przekroczenia terminu wniesienia skargi, zawarł wniosek o jego przywrócenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 6 lipca 2018 r., sygn. akt: IV SA/Wa 612/18 odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi. Uznał bowiem, że skarżący powołując się na uchybienia umocowanego w sprawie profesjonalnego pełnomocnika nie uprawdopodobnił braku winy w uchybieniu terminu. Skarżący złożył zażalenie na powyższe postanowienie, które Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 22 lutego 2019 r., sygn. I OZ 126/19 oddalił.
Wskutek powyższego postanowieniem z dnia 25 marca 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę M.W. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2017 r. Sąd ten wskazał, że zaskarżona decyzja została prawidłowo doręczona umocowanemu pełnomocnikowi skarżącego w dniu 16 grudnia 2017 r., wobec czego termin do wniesienia skargi upływał z dniem 15 stycznia 2018 r. Tymczasem skarga w przedmiotowej sprawie została nadana w urzędzie pocztowym w dniu 19 stycznia 2018 r.
Na powyższe postanowienie skarżący wniósł zażalenie. Zarzucił przy tym naruszenie art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302), dalej jako "p.p.s.a.". Jego zdaniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wydał postanowienie, którego uzasadnienie pozostaje w rażącej sprzeczności z dowodami znajdującymi się w aktach sprawy oraz nie odniósł się do faktu nie doręczenia mu zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. art. 53 § 1 w z zw. z art. 54 § 1 p.p.s.a., skargę do sądu administracyjnego wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postepowania są przedmiotem skargi.
Zgodnie natomiast z art. 86 § 1 p.p.s.a. jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym. We wniosku tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Również wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 87 § 2 i 3 p.p.s.a.). Na postanowienie o przywróceniu terminu albo o odmowie jego przywrócenia przysługuje zażalenie.
Nie ulega wątpliwości, że skarga w niniejszej sprawie została złożona po terminie który upływał z dniem 15 stycznia 2018 r. Została bowiem złożona 19 stycznia 2018 r. Skarżący chcąc uniknąć negatywnych skutków wniesienia skargi po terminie skorzystał z instytucji przywrócenia terminu do jej wniesienia. Złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w przewidzianym do tego trybie lecz postanowieniem Sądu z dnia 6 lipca 2018 r. został on rozpoznany odmownie. Postanowienie to zostało zaskarżone do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w postanowieniu z dnia 22 lutego 2019 r. sygn. akt I OZ 126/19 oddalił wniesione zażalenie, uznając wydane rozstrzygnięcie za prawidłowe. Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego prawomocnie przesądziło, że w okolicznościach sprawy termin do złożenia skargi nie może zostać przywrócony. W tym stanie prawnym Wojewódzki Sąd Administracyjny dokonał oceny dopuszczalności wniesionej po terminie skargi na zasadzie art. 58 § 1 pkt 2 i § 3 p.p.s.a. i w postanowieniu z dnia 25 marca 2019 r. odrzucił skargę z dnia 19 stycznia 2018 r.
Podkreślenia wymaga, że rozpatrując zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi z 19 stycznia 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny nie ocenia kolejny raz kwestii przywrócenia terminu do wniesienia skargi. Odmowa przywrócenia terminu została prawomocnie przesądzona postanowieniem z 22 lutego 2019 r. i wywołuje skutki prawne tego rodzaju, że skargę wniesioną 19 stycznia 2018 r. uważa się za wniesioną po terminie.
W tym stanie prawnym bezzasadne jest podnoszenie kolejny raz zarzutu, że decyzja Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2017 r. nie została skarżącemu doręczona, przy czym w zapadłych w sprawie orzeczeniach, kwestia ta została jednoznacznie rozstrzygnięta. Nie ma to więc znaczenia na obecnym etapie przy ocenie prawidłowości odrzucenia skargi.
Prawomocnie stwierdzono, że termin do wniesienia skargi nie został przywrócony a zatem skarga została wniesiona po terminie. Wobec tego zgodnie z art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a. powinna zostać odrzucona, co też Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uczynił postanowieniem z dnia 25 marca 2019 r.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.