Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Stowarzyszenia [...] w Gryfinie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt II SA/Sz 504/13 odmawiające przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi Stowarzyszenia [...] w Gryfinie na zarządzenie Burmistrza Miasta i Gminy Gryfino z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia stawek czynszu w lokalach wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie postanowieniem z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt II SA/Sz 504/13 odmówił na podstawie art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. dalej p.p.s.a.) przyznania Stowarzyszeniu [...] w Gryfinie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi tego Stowarzyszenia na zarządzenie Burmistrza Miasta i Gminy Gryfino z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia stawek czynszu w lokalach wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że stosownie do treści art. 247 p.p.s.a. prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności wniesionej skargi. Sąd I instancji uznał, że w przedmiotowej sprawie wystąpiła niedopuszczalność skargi z powodu niedochowania przez stronę warunków formalnych tego pisma, a mianowicie nie uzupełnienia przez skarżące Stowarzyszenie braków formalnych skargi w części obejmującej obowiązek przedłożenia dokumentu wskazującego wpis tej organizacji do ewidencji prowadzonej przez starostę właściwego ze względu na siedzibę stowarzyszenia. Dokument stwierdzający rejestrację stowarzyszenia stanowi swoisty dowód identyfikacji i umocowania tego podmiotu do działania w sferze publicznej. Oznacza to zdaniem Sądu I instancji, że w sprawie wystąpiła przesłanka określona w art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., zgodnie z którą skarga kwalifikuje się do odrzucenia, jeżeli nie uzupełniono w wyznaczonym terminie jej braków formalnych.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyło Stowarzyszenie [...] w Gryfinie podnosząc, że nie prowadzi działalności gospodarczej, nie korzysta z żadnych dotacji, a swoja działalność opiera wyłącznie na składkach członków. W związku z tym nie posiada żadnych dochodów, co uzasadnia zwolnienie od kosztów sądowych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 246 § 2 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi osobie prawnej, a także innej jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym - gdy wykaże, że nie ma żadnych środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania, w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.
W przedmiotowej sprawie podstawą odmowy przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych była zdaniem Sądu I instancji oczywista bezzasadność skargi określona w art. 247 p.p.s.a., zgodnie z którym prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. W orzecznictwie i piśmiennictwie przyjmuje się, że skarga jest oczywiście bezzasadna, jeżeli bez głębszej analizy prawnej nie ulega wątpliwości, że nie może zostać uwzględniona. Zastosowanie art. 247 p.p.s.a. jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy stan faktyczny i prawny danej sprawy nie budzi najmniejszych wątpliwości co do braku szans na jej uwzględnienie. W przeciwnym razie mogłoby dojść do naruszenia konstytucyjnego prawa do sądu. Potrzeba zastosowania art. 247 p.p.s.a. będzie zachodzić przede wszystkim w sytuacjach, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia (patrz: B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz). Podzielając ten pogląd stwierdzić trzeba, że słusznie Sąd I instancji przyjął dopuszczalność zastosowania w sprawie art. 247 p.p.s.a. Skoro skarżące Stowarzyszenie nie uzupełniło w wyznaczonym terminie istotnych braków formalnych skargi, co kwalifikuje tę skargę do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., to zaistniały przesłanki by uznać, że zachodzi oczywista bezzasadność skargi w rozumieniu art. 247 p.p.s.a..
Ponadto, zauważyć należy, że skarżące Stowarzyszenie przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego nie wystąpiło do organu z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. Jak bowiem wynika z akt sprawy, na wezwanie Sądu I instancji w tym przedmiocie Stowarzyszenie przedstawiło jedynie swój statut, natomiast z pisma pełnomocnika organu z dnia 3 czerwca 2013 r. (k. 22) wynika, że środek zaskarżenia nie został wyczerpany. Również więc i z tej przyczyny skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., w konsekwencji występuje możliwość zastosowania art. 247 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze Sąd na zasadzie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami postanowił jak w sentencji.