Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M.W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 26 listopada 2014 r., sygn. akt II SA/Rz 138/14 odmawiające wyłączenia sędziów NSA Małgorzaty Wolskiej, NSA Stanisława Śliwy, oraz WSA Elżbiety Mazur-Selwy od orzekania w sprawie w sprawie ze skargi M.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości postanawia oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 26 listopada 2014 r., sygn. akt II SA/Rz 138/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odmówił wyłączenia sędziów NSA Małgorzaty Wolskiej, NSA Stanisława Śliwy oraz WSA Elżbiety Mazur-Selwy od orzekania w sprawie ze skargi M.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że w niniejszej sprawie nie występuje żadna z przesłanek określonych w art. 18 § 1 oraz art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej też jako ,,p.p.s.a."). Potwierdzenie tego stanu rzeczy znajduje wyraz w treści oświadczeń sędziów. Zarzuty M. W. skierowane względem sędziów nie są takim okolicznościami, które mogłyby stanowić uzasadnioną wątpliwość co do ich bezstronności w przedmiotowej sprawie. Do wydania postanowienia o wyłączeniu sędziów - nie jest wystarczające samo subiektywne przekonanie strony, bądź utrata wiary w bezstronność sędziego wynikająca z faktu, że osoba ta orzekała w "niemal identycznych sprawach". Nie jest również dopuszczalne żądanie wyłączenia sędziego tylko z tego powodu, iż skarżący kwestionuje zasadność i prawidłowość rozstrzygnięć podejmowanych z udziałem sędziego w danej sprawie. Samo przeświadczenie strony o prowadzeniu przez sędziego postępowania w sposób wadliwy i nieobiektywny nie stanowi wystarczającej przesłanki uzasadniającej jego wyłączenie. Oceny tej nie może zmienić subiektywne przekonanie strony co do wadliwego, niewłaściwego orzekania sędziego. Sformułowana przez skarżącą argumentacja wniosku nie znajduje potwierdzenia w konkretnych okolicznościach mogących wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziów.
W zażaleniu na powyższe postanowienie M. W. zarzuciła Sądowi I instancji, że jej wniosek o wyłączenie sędziów (pismo złożone na rozprawie w dniu 19 listopada 2014 r.) dotyczył jedynie sędzi Elżbiety Mazur oraz sędzi Małgorzaty Wolskiej, które zdaniem skarżącej z mocy samej ustawy, podlegają wyłączeniu od orzekania w niniejszej sprawie. Skarżąca stwierdziła, że oświadczenia sędziów są niezgodne z prawdą w zakresie stwierdzenia, iż nie zachodzą po stronie w/w sędziów przesłanki z art. 18 § 1 pkt 6a p.p.s.a. Wniosła też o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Instytucja wyłączenia sędziego zarówno z mocy prawa, jak i na wniosek strony jest istotną gwarancją procesową prawidłowego rozpoznania sprawy. Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego sprowadza się do eliminowania przyczyn, które mogą skutkować wątpliwościami odnoszącymi się do bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznaniu określonej sprawy. Dlatego wyłączenie sędziego następuje nie tylko z mocy samego prawa (art. 18 § 1 p.p.s.a.), ale również wówczas, jeżeli istniejące okoliczności mogą wywołać wątpliwości, co do bezstronności sędziego (art. 19 p.p.s.a.).