Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 21 września 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Ministra Infrastruktury na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lipca 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 105/11 o pozostawieniu bez rozpoznania odpowiedzi na skargę w sprawie ze skargi J. F. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia (...) listopada 2010 r. nr (...) w przedmiocie stwierdzenia nabycia prawa własności nieruchomości postanawia: uchylić zaskarżone zarządzenie
Zarządzeniem z dnia 6 lipca 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 105/11Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie pozostawił bez rozpoznania odpowiedź na skargę Ministra Infrastruktury w sprawie ze skargi J. F. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia (...) listopada 2010 r. nr (...)w przedmiocie stwierdzenia nabycia prawa własności nieruchomości.
W uzasadnieniu zarządzenia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż pismem z dnia 16 grudnia 2010 r. J. F. wniósł skargę na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia (...) listopada 2010 r. nr (...) utrzymującą w mocy decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia (...) września 2010 r. nr (...)stwierdzającą nabycie z mocy prawa przez Skarb Państwa prawa własności nieruchomości położonych w gminie W., oznaczonych jako działki nr (...) zajętych pod drogę krajową nr (...).
Minister Infrastruktury wniósł do Sądu odpowiedź na skargę. Pismo to zostało podpisane przez S. J. - Dyrektora Departamentu Orzecznictwa z upoważnienia Ministra Infrastruktury.
Zarządzeniem z dnia 8 lutego 2011 r. i z dnia 15 kwietnia 2011 r. wezwano Ministra Infrastruktury do uzupełnienia braków formalnych odpowiedzi na skargę poprzez podpisanie tego pisma i jego odpisu przez Ministra Infrastruktury oraz przedłożenie oryginału upoważnienia z dnia 17 czerwca 2010 r., które zostało udzielone S. J., w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia odpowiedzi na skargę bez rozpoznania.
Odpisy powyższych zarządzeń zostały doręczone organowi w dniach 18 lutego 2011 r. i 26 kwietnia 2011 r.
Wydając zaskarżone postanowienie Sąd pierwszej instancji podniósł, iż organ administracji publicznej może w formie pisemnej upoważniać pracowników kierowanej jednostki organizacyjnej do załatwiania spraw w jego imieniu w ustalonym zakresie, a w szczególności do wydawania decyzji administracyjnych, postanowień i zaświadczeń, o czym stanowi art. 268a k.p.a. Przepis ten znajduje zastosowanie wyłącznie w ramach postępowania administracyjnego. Powyższe oznacza, iż właściwy organ, w którego imieniu czynności podejmuje, co do zasady, aktualny piastun tego organu, może upoważnić pracownika kierowanej jednostki, do załatwiania spraw w jego imieniu w ustalonym zakresie, a w szczególności do wydawania decyzji administracyjnych, postanowień i zaświadczeń. Natomiast w toku postępowania przed sądem administracyjnym, które jest postępowaniem odrębnym od postępowania administracyjnego, strona, a zatem również organ, może być reprezentowana przez pełnomocnika.
Pełnomocnikiem osoby prawnej lub przedsiębiorcy, w tym nieposiadającego osobowości prawnej, może być również pracownik tej jednostki albo jej organu nadrzędnego. Dotyczy to również państwowych i samorządowych jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, co wynika z art. 35 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2010 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej: "p.p.s.a."). Powyższe oznacza, odnosząc ten przepis do niniejszego postępowania sądowego, iż pracownik urzędu Ministerstwa Infrastruktury nie może być co do zasady pełnomocnikiem strony - Ministra Infrastruktury, gdyż, po pierwsze, osoba ta nie jest pracownikiem wymienionej strony, a po drugie, przywołany organ nie może być uznany za którykolwiek z podmiotów wymienionych w art. 35 § 2 p.p.s.a. Minister Infrastruktury nie jest bowiem osobą prawną, przedsiębiorcą, czy też państwową lub samorządową jednostką organizacyjną. O ile zatem pracownik urzędu Ministerstwa Infrastruktury może zastępować piastuna tego organu w ramach postępowania administracyjnego, co wynika wprost z art. 268a k.p.a., który - co należy podkreślić - nie nakłada obowiązku pozostawania umocowanej osoby w stosunku pracy z organem, to pracownik ten nie będzie posiadał zdolności postulacyjnej w toku postępowania sądowego, bo z art. 35 § 2 p.p.s.a. wynika wymóg bycia pracownikiem strony, a nie kierowanej jednostki organizacyjnej. Niezależnie od tego ponownie zaznaczyć należy, iż Minister Infrastruktury nie może być zakwalifikowany jako którykolwiek z podmiotów wyszczególnionych w art. 35 § 2 p.p.s.a. Nadto wniesienie odpowiedzi na skargę nie jest czynnością administracyjną, do której odnosi się art. 268a k.p.a. Nawet jednak przyjmując, w istocie contra legem, iż S. J. może był pełnomocnikiem strony w niniejszym postępowaniu sądowym, a "upoważnienie" dołączone do odpowiedzi na skargę jest w istocie pełnomocnictwem, to zauważyć należy, iż wymagane było dołączenie do pisma oryginału pełnomocnictwa lub jego uwierzytelnionego odpisu. Warunek ten będzie spełniał odpis uwierzytelniony przez notariusza (art. 96 pkt 2 ustawy Prawo o notariacie), konsula (art. 19 ust. 1 pkt 1 o funkcjach konsulów Rzeczypospolitej Polskiej) i adwokata (radcę prawnego, rzecznika patentowego, doradcę podatkowego) w odniesieniu do pełnomocnictwa im udzielonego. Wobec powyższego, mając na uwadze, iż odpowiedź na skargę nie została podpisana przez stronę lub należycie umocowanego pełnomocnika, a ponadto do odpowiedzi nie dołączono odpisu pełnomocnictwa spełniającego ustawowe warunki, Sąd pierwszej instancji na podstawie art. 49 § 2 P.p.s.a., zarządził o pozostawieniu odpowiedzi na skargę Ministra Infrastruktury bez rozpoznania.