Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi W. S. na niewykonanie przez Wójta Gminy Klembów wyroku WSA w Warszawie , sygn. akt II SAB/Wa 255/11
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska po rozpoznaniu w dniu 26 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 sierpnia 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 1138/12 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi W. S. na niewykonanie przez Wójta Gminy Klembów wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 grudnia 2011 r., sygn. akt II SAB/Wa 255/11 postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 14 sierpnia 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 1138/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił W. S. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.

W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że W. S. prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną, czwórką małoletnich dzieci oraz rodzicami. Łączny dochód w gospodarstwie domowym wynosi 2.219,52 zł brutto miesięcznie a rodzina utrzymuje się z emerytur rolniczych jego rodziców oraz z otrzymywanych zasiłków na dzieci. Jednocześnie we wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżący stwierdził, że gospodarstwo rolne, którym zajmują się z żoną nie przynosi dochodu, a uzyskiwane plony przeznaczane są w całości na potrzeby rodziny. Również posiadany las nie zapewnia dodatkowych dochodów, ale jest z niego pozyskiwane drewno na opał. Wyjaśnił, że jego żona, jako jedyna z rodziny, posiada konto w banku, w celu otrzymywania zasiłków na dzieci. Podniósł też, że rodzina nie korzysta z sieci gazowej, a jedynie używa butli gazowych, co kosztuje 150 zł miesięcznie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie mając na uwadze powyższe okoliczności oraz treść art. 245 § 2 i art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), dalej powoływanej jako "P.p.s.a." wskazał, że wnioskodawca nie wykazał by nie był w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Co prawda deklarowany dochód rodziny w kwocie 2.219,52 zł po odliczeniu wskazanych wydatków (prąd i gaz) ok. 550 zł miesięcznie wynosi 1.669,52 zł, co w przeliczeniu na członków rodziny daje ok. 238,50 zł, to jednak Sąd zwrócił uwagę, że skarżący sam wskazał, że jest właścicielem nieruchomości - domu, w którym mieszka o powierzchni 200m² oraz nieruchomości rolnej o powierzchni 10,8845ha (5,1755ha przeliczeniowego na potrzeby podatku gruntowego, w tym 1,6ha lasu).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie podniósł, powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych, że posiadanie majątku, w szczególności nieruchomości, w zasadzie wyłącza możliwość przyznania prawa pomocy. Skoro wnioskodawca posiada gospodarstwo rolne, to może rozporządzać nim w sposób przynoszący mu dochody, np. wykorzystywać w produkcji rolnej, jak również wydzierżawić, czy też obciążyć. Położenie nieruchomości w sąsiedztwie dużego miasta niewątpliwie wpływa na jej "atrakcyjność gospodarczą" i daje dużo możliwości jej wykorzystania. Niewykorzystywanie posiadanego majątku, w sytuacji gdy obiektywnie jest to możliwe, należy ocenić jako świadome pozbawianie się środków koniecznych do zaspokajania potrzeb swoich i rodziny ale i do prowadzenia spraw sądowych.

Odnosząc się do stanu zdrowia wnioskodawcy Sąd I instancji stwierdził, że załączone do wniosku kserokopie badań świadczą jedynie o tym, że cierpi on na pewne dolegliwości zdrowotne, leczy się i rehabilituje, a przedstawione zwolnienia lekarskie nie są aktualne, ponieważ dotyczą 2011 r. Podkreślono przy tym, że ani w stosunku do wnioskodawcy, jak również w stosunku do jego żony nie zostały wydane orzeczenia o całkowitej, czy też częściowej niezdolności do pracy. Tym samym skoro prowadzone przez nich gospodarstwo rolne nie przynosi dochodów, to brak jest przeszkody do poszukiwania przez nich innych źródeł zarobkowania. Wnioskodawca, decydując się na prowadzenie sprawy na drodze sądowej powinien liczyć się z ewentualnymi kosztami takiego postępowania i poprzez swoje działanie zapewnić sobie na ten cel niezbędne środki. Skoro środków tych wnioskodawca sobie nie zapewnił i we własnej ocenie ich nie posiada, to okoliczność ta nie powoduje, że prawo pomocy należy mu przyznać.

Strona 1/2