Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska po rozpoznaniu w dniu 22 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 lipca 2010 r., sygn. akt II SO/Wa 30/10 o wymierzenie grzywny Prezesowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w sprawie z wniosku J. C. w przedmiocie wymierzenia organowi grzywny z powodu nieprzekazania skargi, odpowiedzi na skargę i akt sprawy postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 27 lipca 2010 r., sygn. akt II SO/Wa 30/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wymierzył Prezesowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych grzywnę za nieprzekazanie skargi, odpowiedzi na skargę i akt sprawy.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że w dniu 10 sierpnia 2009 r. J. C. wniósł bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w zakresie rozpatrzenia wniosku z dnia 15 czerwca 2009 r. o przyznanie renty specjalnej.
Przy piśmie z dnia 24 sierpnia 2009 r. o sygn. akt II KO/Wa 321/09 Sąd przekazał w/w skargę Prezesowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
W dniu 5 maja 2010 r. J. C. złożył bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, opatrzone datą 22 marca 2010 r. pismo, stanowiące wniosek o wymierzenie grzywny.
W odpowiedzi na wniosek o wymierzenie grzywny Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, jednocześnie wskazując na bezzasadność skargi z dnia 9 sierpnia 2009 r. na bezczynność organu. Uzasadniając tak zajęte stanowisko procesowe, wskazał, iż w/w skarga została dołączona do pisma Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 sierpnia 2009 r. o sygn. akt II KO/Wa 321/09, które informowało jedynie o jej przesłaniu. Wyjaśnił, iż w związku z tym, że treść skargi dotyczyła wniosku J. C. z dnia 15 czerwca 2009 r. oraz ponaglenia z dnia 19 czerwca 2009 r. do rozpatrzenia tegoż wniosku, na które organ odpowiedział stronie pismem z dnia 10 sierpnia 2009 r., błędnie potraktowano przedmiotową skargę jako pismo przesłane do wiadomości Prezesa ZUS, a nie jako pismo procesowe, wymagające stosownej odpowiedzi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wymierzając organowi grzywnę w wysokości 6.000 zł stwierdził, że z akt sprawy wynika, że organ przekazał skargę z dnia 9 sierpnia 2009 r., odpowiedź na skargę oraz akta sprawy dopiero w ramach udzielonej odpowiedzi na wniosek skarżącego o wymierzenie grzywny, tj. w dniu 28 maja 2010 r.
Zestawiając zatem datę 28 maja 2010 r. z datą wpływu skargi do organu, która to data przypadła na dzień 26 sierpnia 2009 r., WSA stwierdził, że organ, nałożony na niego obowiązek wykonał z przekroczeniem terminu trzydziestu dni, a opóźnienie to wyniosło 245 dni.
W ocenie Sądu, wskazywana przez organ w odpowiedzi na wniosek okoliczność błędnej kwalifikacji skargi J. C. z dnia 9 sierpnia 2009 r. jako pisma przesłanego jedynie do wiadomości Prezesa ZUS nie powoduje, że opóźnienie w przekazaniu skargi można uznać za usprawiedliwione. Skarga w sposób precyzyjny określała bowiem przedmiot zaskarżenia oraz była adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wprawdzie skarżący skierował ją bezpośrednio do Sądu, jednak przy piśmie z dnia 24 sierpnia 2009 r. o sygn. akt II KO/Wa 321/09 przesłano skargę do organu.
Jednocześnie Sąd nie podzielił stanowiska Prezesa ZUS, zgodnie z którym o bezzasadności wniosku skarżącego o wymierzenie grzywny decydować ma fakt niepozostawania, zdaniem organu, w bezczynności, ponieważ jest to kwestia wtórna wobec istniejącego obowiązku nadesłania w tej sprawie skargi, odpowiedzi na skargę oraz akt sprawy i nie podlega ocenie przez Sąd przy orzekaniu w przedmiocie wymierzenia grzywny.