Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska po rozpoznaniu w dniu 3 października 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia "(...)" Sp.z o.o. w likwidacji z siedzibą w J. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lipca 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 876/07 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej przez "(...)" Sp.z o.o. w likwidacji z siedzibą w J. G. decyzji Ministra Budownictwa z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 13 lipca 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 876/07 odmówił "(...)" Sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w J. G. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Ministra Budownictwa z dnia [...] Nr [...], w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości.
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd wskazał w pierwszej kolejności, iż to na stronie spoczywa obowiązek wykazania niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków stosownie do treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej "P.p.s.a."). W przypadku ich braku Sąd nie jest władny rozpatrzyć wniosku merytorycznie.
Tymczasem w niniejszej sprawie strona wnosząc o wstrzymanie wykonania decyzji Ministra Budownictwa nie uzasadniła swojego wniosku. Nie ma zatem podstaw - w ocenie Sądu I instancji - do stwierdzenia, że zachodzą przesłanki wskazane w powołanym przepisie.
Jednocześnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zaznaczył, iż zgodnie z postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 stycznia 2006 r. sygn. akt I OZ 1618/05 instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji nie ma obligatoryjnego charakteru, sąd jest władny odmówić jej zastosowania także wówczas, kiedy zachodzi niebezpieczeństwo, o jakim mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a., jeżeli uwzględnieniu wniosku sprzeciwia się interes społeczny, gdyż udzielenie skarżącemu ochrony powodowałoby zagrożenie celu publicznego, o którego realizację chodzi w tej sprawie. Stąd, w ocenie Sądu I instancji, udzielenie ochrony tymczasowej skarżącemu, który nie wykazał, że zostały spełnione przesłanki z wymienionego przepisu niweczyłoby cel, jaki miał ustawodawca uchwalając ustawę z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz.U. Nr 80, poz. 271 ze zm.) ustanawiającą szczególny reżim prawny przygotowania i realizacji w zakresie dróg krajowych, w także w zakresie postępowania wywłaszczeniowego.
"(...)" Sp. z o.o. w likwidacji złożyło zażalenie na powyższe postanowienie zarzucając naruszenie prawa procesowego, tj. "art. 63 § 3" P.p.s.a. poprzez niewłaściwą wykładnię w zakresie określenia, iż przepis ten nakazuje uzasadnienie przez skarżącego wniosku o wstrzymanie wykonania aktu.
Skarżący podniósł, że nie można zasady kontradyktoryjności przyjmować jako zasady w pełni obowiązującej w przypadku interpretacji art. 61 § 3 P.p.s.a. Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest bowiem tylko częściowo oparty na zasadzie skargowości, która obowiązuje jedynie w zakresie wszczęcia postępowania sądowoadministracyjnego w sprawi wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu. Na etapie rozpoznawania wniosku Sąd winien - zdaniem skarżącego - wziąć pod rozwagę również i te okoliczności, które nie zostały powołane przez skarżącego.
Ponadto, mimo że strona nie określiła, na czym mogą polegać skutki nie wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, stwierdzić należy, że samo odwołanie się do tej przesłanki zastosowania ochrony tymczasowej powinno wyczulić Sąd na ewentualność jej zaistnienia.