Również okoliczności podniesione w zażaleniu nie mogą stanowić przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Decyzja ta wydana została w oparciu o art. 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 80, poz. 721 ze zm.), który w ust. 3 stanowi, iż decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności, uprawnia do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, zobowiązuje do niezwłocznego wydania nieruchomości, opróżnienia lokali i innych pomieszczeń oraz uprawnia do faktycznego objęcia nieruchomości w posiadanie przez właściwego zarządcę drogi. Wprawdzie ograniczona zostaje możliwość dysponowania nieruchomością, jednakże jej zajęcie następuje za odpowiednim odszkodowaniem, co wynika z art. 12 ust. 4 i art. 18 tejże ustawy. Ponadto podkreślenia wymaga, iż zaskarżona decyzja uzyskała rygor natychmiastowej wykonalności z uwagi na szczególny charakter i ważny interes społeczny i gospodarczy, dotyczy ona bowiem procesu inwestycyjnego budowy drogi krajowej. Zatem jej wstrzymanie byłoby istotnym zaburzeniem tegoż procesu i jednocześnie naruszałoby w sposób rażący społeczny interes, który stał się podstawą wydania orzeczenia. Nie można zatem zgodzić się z argumentacją zawartą w zażaleniu strony, jakoby zaistnienie przesłanek wynikających z art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi było na tyle oczywistym, iż dałoby się wywieść z pism przedkładanych w postępowaniu. Również powołane okoliczności dotyczące trudności z realizacją inwestycji drogowej same przez się nie mogą przesądzać o konieczności wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, gdyż nie dotyczą one bezpośrednio przedmiotu tejże decyzji. Ponadto wynikłe z wykonania decyzji szkody podlegają uwzględnieniu w trybie art. 18 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych
Zasadnie zatem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, zaś zaskarżone postanowienie odpowiada prawu.
Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł, jak w sentencji na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.