W odpowiedzi na zażalenie skarżąca podtrzymała argumenty przedstawione we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji i wniosła o oddalenie zażalenia. Dodała przy tym, że uczestnik w żaden sposób nie odniósł się do kwestii odszkodowania za samo posadowienie i pozostawienie słupa elektrycznego na nieruchomości należącej do niej, a w samym zażaleniu powołuje się jedynie na wyższość interesu publicznego nad prywatnym.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie ma usprawiedliwione podstawy.
Stosownie do treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), dalej powoływanej jako P.p.s.a., sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
W sytuacji gdy strona skarżąca składa wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, Sąd obowiązany jest każdorazowo zbadać
Sygn. akt I OZ 730/08 okoliczności przytoczone na poparcie wniosku, w świetle przesłanek określonych w art. 61 § 3 P.p.s.a., ale także z uwzględnieniem stanowisk pozostałych podmiotów biorących udział w postępowaniu. Czym innym jest bowiem inicjatywa do złożenia wniosku, którą - wolą ustawodawcy - przypisano wyłącznie skarżącemu, a czym innym ocena złożonego wniosku, która winna odbywać się w ramach całokształtu okoliczności danej sprawy.
Dokonana przez Sąd ocena wniosku powinna znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu postanowienia, wydanego w przedmiocie wstrzymania wykonania aktu lub czynności. Z uzasadnienia musi zatem wynikać to, co miało wpływ na stanowisko Sądu; czy niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków zachodzi tylko po stronie skarżącego lub uczestników postępowania, czy też dotyczy wszystkich podmiotów biorących w nim udział.
Jednocześnie w przypadku ustalenia, że przesłanki wymienione w art. 61 § 3 P.p.s.a. mogą dotyczyć kilku podmiotów biorących udział w postępowaniu i stwierdzenia, że w tym zakresie występuje kolizja interesów stron postępowania, Sąd zobowiązany jest do wyważenia tych interesów, poprzez ocenę stopnia zachodzącego niebezpieczeństwa w stosunku do każdej ze stron. Dopiero na tej podstawie Sąd może rozstrzygnąć, czy w świetle stanu faktycznego sprawy zasadne jest zastosowanie instytucji ochrony tymczasowej (art. 141 § 4 w związku z art. 166 P.p.s.a.).
Uzasadnienie zaskarżonego postanowienia nie spełnia tych wymogów. Nie przedstawiono w nim bowiem analizy okoliczności podniesionych we wniosku skarżącej w zestawieniu z sytuacją pozostałych stron postępowania. Sąd zacytował jedynie przepis art. 61 § 3 P.p.s.a. i od razu, już bez dalszej analizy, przyjął, że przywołane przez skarżącą we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji okoliczności stanowią przesłanki określone w tym przepisie.
Zgodnie z art. 133 § 1 w związku z art. 166 P.p.s.a., Sąd orzeka w przedmiocie wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności na podstawie akt sprawy z poszanowaniem praw wszystkich uczestników postępowania, o których mowa w art. 32 i 33 P.p.s.a. (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 lutego 2006 r. o sygn. akt II OZ 102/06, OSP 2006/10/1119).
Sygn. akt I OZ 730/08
Z akt sprawy nie wynika ponadto, aby Sąd I instancji umożliwił uczestnikom postępowania zapoznanie się ze złożonym w skardze wnioskiem o wstrzymanie wykonania decyzji Ministra Infrastruktury. Wprawdzie Sąd wezwał pełnomocnika skarżącej do nadesłania trzech odpisów skargi (wezwanie z dowodem doręczenia na k. 36 i 39 akt sprawy), niemniej jednak złożone, w wykonaniu wezwania Sądu, odpisy skargi nie zostały przed rozpoznaniem wniosku przesłane uczestnikom postępowania, a co za tym idzie nie mieli oni możliwości ustosunkowania się do treści złożonego wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W tym stanie rzeczy, Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 197 P.p.s.a., orzekł, jak w sentencji postanowienia.