Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 1 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 10 czerwca 2008 r., sygn. akt II SA/Łd 296/08 o odrzuceniu wniosku K. D. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Wojewody Ł. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość postanawia oddalić zażalenie. NSA/post.1 - postanowienie "ogólne"
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi postanowieniem z dnia 9 maja 2008 r. odrzucił skargę K. D. na decyzję Wojewody Ł. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość z uwagi na uchybienie terminu do jej wniesienia.
Postanowienie to zostało doręczone skarżącej w dniu [...].
W dniu 26 maja 2008 r. K. D. złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, wskazując, że działała w przekonaniu, iż skarga złożona przez nią w organie pierwszej instancji została wniesiona prawidłowo. Dopiero z postanowienia Sądu z dnia 9 maja 2008 r. dowiedziała się, iż skargę powinna wnieść za pośrednictwem organu odwoławczego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi postanowieniem z dnia 10 czerwca 2008 r., w oparciu o art. 88 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), odrzucił wniosek skarżącej o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, wskazując, iż został on złożony z uchybieniem siedmiodniowego terminu do dokonania tej czynności.
K. D. wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego zażalenie na powyższe postanowienie. W jego uzasadnieniu wskazała, iż nie zna przepisów prawa, zatem Sąd winien był pouczyć ją o terminie w jakim może ona złożyć wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Stosownie do art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), jeżeli strona w terminie nie dokonała czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. W myśl art. 87 § 1 powołanej ustawy, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminowi. Jeżeli strona nie dochowa w/w siedmiodniowego terminu, sąd, w myśl art. 88 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, odrzuci wniosek o przywrócenie terminu.
W przedmiotowej sprawie skarżąca dowiedziała się o niezachowaniu terminu do wniesienia skargi z postanowienia Sądu pierwszej instancji doręczonego jej w dniu 16 maja 2008 r. Zatem od tej daty rozpoczął bieg siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności i upłynął on w dniu 23 maja 2008 r.
W tej sytuacji wniosek skarżącej z dnia 26 maja 2008 r. jako spóźniony podlegał odrzuceniu.
Nie zasługują natomiast na uwzględnienie podnoszone w zażaleniu argumenty, że w otrzymanym pouczeniu skarżąca nie została poinformowana o czasie w jakim można złożyć wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Podkreślenia bowiem wymaga, iż wprawdzie zgodnie z art. 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd powinien udzielać stronom występującym w sprawie bez adwokata lub radcy prawnego potrzebnych wskazówek co do czynności procesowych oraz pouczać je o skutkach prawnych tych czynności i skutkach zaniedbań, jednakże nie oznacza to, iż sąd ma obowiązek udzielania pouczeń co do wszelkich możliwych zachowań strony. W judykaturze przyjęto bowiem, że obowiązek ten odnosi się do wskazówek i pouczeń celowych z punktu widzenia prawidłowego przebiegu procesu i gwarancji procesowych strony (por. M. Jędrzejewska [w:] T. Ereciński (red.), M. Jędrzejewska, J. Gudowski, Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego. Część pierwsza, postępowanie rozpoznawcze, Warszawa 2003, s. 79). Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż Sąd pierwszej instancji odrzucając skargę nie był zobowiązany do pouczenia strony o możliwości i terminie złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.