Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska po rozpoznaniu w dniu 1 października 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażaleń A.W. i L. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 maja 2008 r. sygn. akt I SA/Wa 386/08 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi L. K. na decyzję Wojewody M. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zwrotu nieruchomości p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie A. W. oraz zażalenie L. K.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 7 maja 2008 r. sygn. akt I SA/Wa 386/08 odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej przez L. K. decyzji Wojewody M. z dnia [...] Nr [...], w przedmiocie zwrotu nieruchomości.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, wniosek skarżącej o zastosowanie ochrony tymczasowej nie zawiera jakiegokolwiek uzasadnienia w tym zakresie. Skarżąca nie wyjaśniła na czym miałoby polegać niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w następstwie wykonania decyzji Wojewody M. Wprawdzie w niniejszej sprawie uczestnik postępowania A. W. podniósł, że zwrot działki nr [...] na rzecz K. P. spowoduje utratę dostępu jego działki nr [...] do drogi publicznej - ul. [...], jednak jak wynika z akt sprawy, zarówno skarżąca (właściciel działki nr [...]) i A. W. użytkują przylegającą do ich gruntu część zwróconej działki nr [...] . Ponadto, Sąd wskazał, iż z dokumentacji nie wynika, aby w niniejszej sprawie zachodziło bezpośrednie i realne niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody bądź spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, a w szczególności niebezpieczeństwo podjęcia przez K. P., dysponującą ostateczną decyzją o zwrocie nieruchomości, negatywnych działań przeciw skarżącej bądź uczestnikom postępowania sądowego.
A. W. oraz L. K. złożyli zażalenia na powyższe postanowienie. A. W. powołał się na okoliczności dotyczące merytorycznego rozpoznania sprawy oraz podniósł, że zwrot działki nr [...] na rzecz K. P. spowoduje pozbawienie go wjazdu i wyjazdu ze swojej posesji.
Natomiast L. K. uzasadniając wniesione zażalenie wskazała, iż stosownie do art. 9 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2004 r., nr 261, poz. 2603 ze zm.), że w razie wniesienia skargi na decyzję wydaną w sprawach, o których mowa w przepisach działu III, organ administracji, który wydał decyzję, wstrzymuje z rzędu jej wykonanie. Jest to regulacja szczególna i odmienna od przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej "P.p.s.a."). Nie jest to uzależnione, ani od woli organu, ani od złożenia wniosku przez stronę.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przede wszystkim należy zaznaczyć, że stosownie do art. 61 § 3 P.p.s.a. sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Obowiązek wykazania, że zachodzą przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu ciąży, w świetle art. 61 § 3 P.p.s.a, na wnioskodawcy. Nie wystarczy więc nawet samo powtórzenie treści przepisu, a tym bardziej samo wniesienie o zastosowanie ochrony tymczasowej. Ponadto, wydanie postanowienia oczekiwanego przez stronę zależy od uznania sądu. Zatem nawet jeżeli strona przedstawi okoliczności, które w jej ocenie przemawiają za zastosowaniem ochrony tymczasowej, sąd nie jest zobowiązany do wydania żądanego orzeczenia.