Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Kremer po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Gminy Miejskiej Kraków i Prezydenta Miasta Krakowa wykonującego zadania starosty z zakresu administracji rządowej na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 grudnia 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 2877/16 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Gminy Miejskiej Kraków i Prezydenta Miasta Krakowa wykonującego zadania starosty z zakresu administracji rządowej na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji postanawia oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 19 grudnia 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 2877/16 (dalej postanowienie z dnia 19 grudnia 2016 r.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi Gminy Miejskiej Kraków i Prezydenta Miasta Krakowa wykonującego zadania starosty z zakresu administracji rządowej (dalej skarżący) na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] (dalej decyzja [...] sierpnia 2016 r.) w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że w skardze na decyzję z [...] sierpnia 2016 r. skarżący zawarli wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W ocenie Sądu złożony wniosek nie zasługiwał na uwzględnienie. Wskazując na normę art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej p.p.s.a.), Sąd wyjaśnił, że to na wnioskodawcy spoczywa ciężar uprawdopodobnienia okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji oraz iż na tym etapie nie jest badana zasadność samej skargi. W ocenie Sądu z uwagi na niewskazanie przez stronę okoliczności uzasadniających wniosek brak było podstaw do jego pozytywnego załatwienia.
Na powyższe postanowienie zażalenie wnieśli skarżący, zarzucając naruszenie art. 61 § 3 p.p.s.a. Skarżący wnieśli o zmianę zaskarżonego postanowienia przez orzeczenie o wstrzymaniu wykonania decyzji, ewentualnie uchylenie postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie na rzecz skarżących kosztów postępowania według norm przepisanych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Prawidłowość zaskarżonego postanowienia podlega ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego pod względem jego zgodności z regulacją zawartą w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej p.p.s.a.). Ów przepis dotyczy udzielenia skarżącemu tymczasowej ochrony w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności (art. 61 § 1 p.p.s.a.). Po przekazaniu sądowi skargi Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (...). Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia jest zamknięty i oznacza, że Sąd nie bada zasadności samej skargi na etapie rozpoznania wniosku. Naczelny Sąd Administracyjny podziela pogląd Sądu I instancji, że obowiązek uprawdopodobnienia istnienia przesłanek z ww. przepisu spoczywa na wnioskodawcy. Art. 61 § 3 p.p.s.a. zobowiązuje stronę do wskazania przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, nie nakładając obowiązku ich udowodnienia, a uprawdopodobnienia, przy czym uprawdopodobnienie nie może z reguły opierać się na samych twierdzeniach strony. Sąd musi opierać się na jakimś materiale pozwalającym zająć stanowisko. Tym samym nie można skutecznie złożyć wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji ograniczając się jedynie do powołania art.61 § 3 p.p.s.a. , lub przytoczenia przesłanek ustawowych zawartych w tym przepisie, bez stosownego uzasadnienia tego wniosku adekwatnego do okoliczności faktycznych i prawnych każdej sprawy.