Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia del. WSA Jacek Fronczyk po rozpoznaniu w dniu 2 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B. Ś. - Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 sierpnia 2008 r. sygn. akt I SA/Wa 1064/08, odmawiające B. Ś. - Z. przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi B. Ś. - Z. na postanowienie Wojewody M. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie sposobu prowadzenia postępowania w sprawie o zwrot nieruchomości postanawia oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2008 r. o sygn. akt I SA/Wa 1064/08 odmówił B. Ś. - Z. przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata, w sprawie z jego skargi na postanowienie Wojewody M. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie sposobu prowadzenia postępowania w sprawie o zwrot nieruchomości.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że wniosek o przyznanie prawa pomocy, złożony w niniejszej sprawie, nie może zostać uwzględniony, ponieważ wniesiona skarga została uznana za niedopuszczalną z powodu braku właściwości sądu administracyjnego i odrzucona postanowieniem z dnia 5 sierpnia 2008 r. o sygn. akt I SA/Wa 1064/08. Zachodzi więc przesłanka oczywistej bezzasadności skargi z art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Na powyższe postanowienie B. Ś. - Z. wniósł zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego, podnosząc, że prawo pomocy powinno być mu przyznane ze względów materialnych. Wskazał na błędną kwalifikację sprawy, która, zdaniem skarżącego, powinna być rozpatrywana jako "naruszenie zasad ogólnych kpa", co należy do kategorii spraw rozpoznawanych przez sądy administracyjne.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Przyznanie prawa pomocy, nawet jeśli zachodzą ku temu przesłanki związane z trudną sytuacją materialną strony, jest niedopuszczalne w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. W orzecznictwie i piśmiennictwie przyjmuje się, że skarga jest oczywiście bezzasadna, jeżeli bez głębszej analizy prawnej, "na pierwszy rzut oka" nie ulega wątpliwości, że nie może zostać uwzględniona. Przepis art. 247 P.p.s.a. znajduje zastosowanie przede wszystkim w sytuacjach, w których skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 tej ustawy (B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze, 2005 r.). Przepis art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a. stanowi natomiast, że sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Wbrew twierdzeniom zażalenia, skarga na postanowienie Wojewody M. z dnia [...] nr [...] nie podlega kognicji sądu administracyjnego, bowiem dotyczy postępowania skargowo - wnioskowego, regulowanego Działem VIII ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) oraz przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 2002 r. w sprawie organizacji przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków (Dz. U. Nr 5, poz. 46). Postępowanie to ma charakter odrębny od postępowania administracyjnego, a do czynności podejmowanych w postępowaniu skargowo - wnioskowym nie stosuje się przepisów Działu II Kodeksu postępowania administracyjnego, ponieważ w odróżnieniu od postępowania administracyjnego postępowanie skargowo - wnioskowe nie kończy się wydaniem decyzji administracyjnej. Tryb skargowo - wnioskowy (art. 221 i następne kpa) jest jednocześnie jednoinstancyjnym postępowaniem o charakterze uproszczonym, którego zakończenie, czyli zawiadomienie o sposobie załatwienia skargi lub wniosku (które w rozpatrywanej sprawie organ nazwał postanowieniem), nie daje podstaw do uruchomienia dalszego trybu instancyjnego, a więc nie tylko postępowania odwoławczego, ale także postępowania sądowoadministracyjnego.
Skarga B. Ś. - Z., skierowana do WSA w Warszawie, jako niedopuszczalna z uwagi na brak właściwości, podlegała zatem odrzuceniu. Stwierdzona niewłaściwość Sądu oznacza oczywistą bezzasadność skargi, o której mowa w art. 247 P.p.s.a., a w takiej sytuacji prawo pomocy nie przysługuje. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie prawidłowo więc odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy ze względu na oczywistą bezzasadność jego skargi.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, jak w sentencji postanowienia.