Zażalenie na postanowienie WSA w Krakowie w sprawie ze skargi A. F. i M. F. o wznowienie postępowania sądowego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. F. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 15 maja 2008 r., sygn. akt II SA/Kr 2/08 o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi A. F. i M. F. o wznowienie postępowania sądowego postanawia: oddalić zażalenie

Inne orzeczenia o symbolu:
6074 Przekształcenie użytkowania wieczystego w prawo własności
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi kasacyjnej
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/2

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 18 lutego 2008 r. wydanym po rozpoznaniu wniosku M. F. i A. F. o wznowienie postępowania sądowego o sygn. akt: II SA/Kr 811/03, skargę o wznowienie odrzucił z uwagi na brak ustawowej podstawy wznowienia.

Postanowienie doręczono stronie w dniu 27 lutego 2008 r. wraz z pouczeniem o sposobie i trybie wniesienia skargi kasacyjnej oraz z pouczeniem, iż skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego.

Postanowieniem z dnia 15 maja 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę kasacyjną A. F. gdyż nie została sporządzona przez profesjonalnego pełnomocnika, o którym mowa w art. 175 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.).

Na powyższe postanowienie skarżący wniósł zażalenie, domagając się jego uchylenia w całości, względnie uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu zażalenia podniesiono, że Sąd nie pouczył wcześniej skarżącego, że przysługuje mu prawo pomocy, mimo że taki obowiązek nakłada art. 6 p.p.s.a. Ponadto skarżący zwrócił uwagę na nieważność postępowania, gdyż skład Sądu był sprzeczny z przepisami prawa, ponieważ w sprawie orzekał asesor sądowy.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 175 § 1 p.p.s.a. skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Skarga kasacyjna wniesiona przez A. F. od postanowienia z dnia 18 lutego 2008 r. o odrzuceniu skargi o wznowienia postępowania została sporządzona przez niego osobiście a zatem z uchybieniem powyższego przepisu. Skarga taka jako niespełniająca warunków formalnych podlegała zatem odrzuceniu na podstawie art. 178 p.p.s.a. - tak jak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w zaskarżonym postanowieniu z dnia 15 maja 2008 r.

Odnośnie argumentów podniesionych w zażaleniu należy zauważyć, iż Sąd doręczając odpis postanowienia z dnia 18 lutego 2008 r. pouczył skarżącego, iż może wystąpić do Sądu o przyznanie prawa pomocy. Jednocześnie skarżący został pouczony, że złożenia wniosku nie przerywa biegu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Skarżący z powyższego uprawnienia skorzystał składając wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym.

Na mocy art. 26 § 2 ustawy Prawo o ustroju sadów administracyjnych Prezes Naczelnego Sadu Administracyjnego może za zgodą Kolegium Sądu, powierzyć asesorowi sądowemu pełnienie czynności sędziowskich, tj. orzekanie w sprawach, w tym sądzie na czas określony. Zatem fakt, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie orzekł o odrzuceniu skargi kasacyjnej skarżącego w składzie asesora, nie oznacza, że naruszone zostały przepisy postępowania skutkujące nieważnością postępowania. Co prawda wyrokiem z dnia 24 października 2007 r. sygn. akt SK 7/06 Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności art. 135 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP. Wskazał jednak, że przepis ten traci moc z upływem 18 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw, a czynności asesorów sądowych, o których mowa w zakwestionowanym przepisie nie podlegają wzruszeniu na podstawie art. 190 ust. 4 Konstytucji, tj. w trybie wznowienia postępowania, uchylenia decyzji lub innego rozstrzygnięcia na zasadach określonych w przepisach właściwych dla danego postępowania. W uzasadnieniu tegoż wyroku, Trybunał wskazał, iż dopiero po upływie osiemnastomiesięcznego terminu odroczenia, w wypadku braku zmiany przez ustawodawcę zakwestionowanej normy - niniejsze orzeczenie doprowadzi do eliminacji niekonstytucyjnego przepisu z systemu prawa. Do tego jednak czasu rozstrzygnięcia wydawane przez asesorów są - z konstytucyjnego punktu widzenia - dopuszczalne.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6074 Przekształcenie użytkowania wieczystego w prawo własności
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi kasacyjnej
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze