1 P O S T A N O W I E N I E Dnia 7 października 2008 roku Naczelny Sąd Administracyjny w osobie: Sędziego NSA Tomasza Zbrojewskiego po rozpoznaniu w dniu 7 października 2008 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. H. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 22 lipca 2008 roku o sygn. akt III SA/Lu 497/07 o ściągnięciu nieuiszczonej opłaty kancelaryjnej od wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku w sprawie ze skargi J. H. na postanowienie Wojewody L. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia ze względu na brak przedmiotu zaskarżenia p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie.
Wyrokiem z dnia 27 marca 2008 r. o sygn. akt III SA/Lu 497/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę J. H. na postanowienie Wojewody L. z dnia [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia ze względu na brak przedmiotu zaskarżenia.
W związku ze złożeniem wniosku o sporządzenie pisemnego uzasadnienia powyższego wyroku skarżący, w wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 1 kwietnia 2008 r., został wezwany do uiszczenia opłaty kancelaryjnej, w terminie 7 dni, pod rygorem egzekucji. Na powyższe zażalenie skarżący wniósł zażalenie, które zostało oddalone postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 lipca 2008 r.
Zarządzeniem z dnia 22 lipca 2008 r., wydanym na podstawie art. 234 § 2 w związku z art. 227 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zarządził ściągnięcie od J. H. opłaty kancelaryjnej tytułem nieuiszczonej opłaty kancelaryjnej za odpis orzeczenia z uzasadnieniem doręczony na skutek wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
W zażaleniu na powyższe zarządzenie J. H. podniósł jedynie, iż jest ono w całości nieprawdziwe i niezgodne ze złożonymi wnioskami oraz uzasadnieniami wniosków i służy doprowadzeniu do fikcyjnej egzekucji nieistniejącego długu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Stosownie do treści art. 234 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) - dalej p.p.s.a., za odpis orzeczenia z uzasadnieniem, doręczonego na skutek żądania zgłoszonego w terminie siedmiodniowym od ogłoszenia orzeczenia, pobiera się przy zgłoszeniu wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia i jego doręczenie. Jeżeli opłata nie została uiszczona, przewodniczący zarządza ściągnięcie jej od strony, która złożyła wniosek, przy czym nie znajdują zastosowania przepisy art. 220 i art. 221 p.p.s.a.
Zgodnie natomiast z przepisem § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych pobieranych w sprawach sądowoadministracyjnych (Dz. U. Nr 221, poz. 2192) opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem doręczony na skutek wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia, zgłoszonego w terminie siedmiu dni od ogłoszenia orzeczenia lub doręczenia odpisu sentencji orzeczenia, pobiera się w kwocie 100 złotych.
W rozpoznawanej sprawie skarżący w dniu 27 marca 2008 r. wniósł o doręczenie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wraz z uzasadnieniem, a zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 1 kwietnia 2008r. został wezwany do uiszczenia opłaty kancelaryjnej w terminie 7 dni, pod rygorem jej ściągnięcia. Zasadność żądania opłaty kancelaryjnej oraz jej wysokość została już poddana ocenie pod względem zgodności z prawem w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 lipca 2008 r.
Wobec nieuiszczenia opłaty kancelaryjnej w zakreślonym w wezwaniu terminie, Przewodniczący Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zasadnie wydał w dniu 8 listopada 2007 r. zarządzenie o ściągnięciu opłaty kancelaryjnej w trybie egzekucji sądowej.
Podkreślić jednocześnie należy, iż art. 234 § 2 p.p.s.a. nie pozostawia swobody w zakresie orzekania o ściągnięciu nieuiszczonej opłaty kancelaryjnej, nakładając obowiązek zarządzenia o jej ściągnięciu w drodze egzekucji sądowej.
Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż zaskarżone postanowienie nie narusza przepisów prawa, co dało podstawę do oddalenia zażalenia na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 i art. 198 p.p.s.a.