Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, , , po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. C. na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 lutego 2010 r., sygn. akt I OZ 77/10 o oddaleniu zażalenia K. C. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 14 września 2009 r. sygn. akt II SA/Gl 687/07 o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego od zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 10 sierpnia 2009 r., sygn. akt II SA/Gl 687/07 w przedmiocie odrzucenia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 8 lipca 2009 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 22 maja 2009 r. o odrzuceniu skargi K. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bielsku-Białej z dnia [...] czerwca 2007 r. znak [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie sprostowania decyzji stwierdzającej nabycie z mocy prawa nieruchomości postanawia: odrzucić zażalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 10 lutego 2010 r., sygn. akt I OZ 77/10 oddalił zażalenie K. C. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 14 września 2009 r. sygn. akt II SA/Gl 687/07 o wezwaniu do uiszczenia wpisu sądowego od zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 10 sierpnia 2009 r., sygn. akt II SA/Gl 687/07.
Pismem z 20 kwietnia 2010 r. K. C. wniósł o "uchylenie całości" postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 lutego 2010 r., "unieważnienie dotychczasowego postępowania w całości" i "przyjęcie do rozpatrzenia wniesionego przedmiotu skargą z dnia 27.07.2007 r. względnie przekazanie właściwej jednostce organizacyjnej do rozpatrzenia". Z uzasadnienia pisma zdaje się wynikać, że skarżący uważa, że dotychczasowe postępowanie dotyczy sprawy ("przedmiotu rozpatrzenia"), o rozpoznanie której nie wnosił. Skarżący domaga się rozpoznania treści skargi z 27 lipca 2007 r. oraz oświadcza, że opłaty dokona "terminowo" po przyjęciu tej skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 lutego 2010 r. jest niedopuszczalne.
Powyższe orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zostało doręczone skarżącemu wraz z pouczeniem, iż jest ono ostateczne i nie podlega zaskarżeniu.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 194 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r., Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.; dalej p.p.s.a.), zażalenie jest, obok skargi kasacyjnej, środkiem odwoławczym, który wnosi się do Naczelnego Sądu Administracyjnego i który przysługuje od postanowień wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto od postanowień wyliczonych enumeratywnie w tym przepisie (pkt 1-10).
Z treści art. 15 § 1 pkt 1, art. 173 § 1 i art. 194 § 1 p.p.s.a. wynika, że Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy do rozpoznawania środków odwoławczych, tj. skargi kasacyjnej i zażaleń od wyroków i postanowień wojewódzkich sądów administracyjnych, stosownie do przepisów tej ustawy. Natomiast ustawa ta nie zawiera przepisu, który dopuszczałby możliwość rozpoznawania w trybie określonym w jej przepisach, skargi kasacyjnej bądź zażalenia od orzeczeń wydanych przez Naczelny Sąd Administracyjny.
Zgodnie z art. 168 § 1 p.p.s.a., orzeczenie sądu staje się prawomocne, jeżeli nie przysługuje co do niego środek odwoławczy. Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego stają się prawomocne z chwilą ich wydania. Postępowanie sądowoadministracyjne jest dwuinstancyjne (art. 2 i 3 ustawy z 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych, Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.). Zasada ta jest zgodna z art. 176 ust. 1 Konstytucji RP. Tym samym, zażalenie K. C. jest niedopuszczalne i podlega odrzuceniu.
Na marginesie należy wskazać skarżącemu, że jeżeli chodzi o określony przez Sąd pierwszej instancji przedmiot postępowania, to wynika on z przedmiotu zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego - umorzenia postępowania w sprawie sprostowania decyzji (aktu własności ziemi, na którego brak w aktach wskazuje skarżący). Na tym etapie postępowania, sprawa mogła trafić do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego tylko z powodu skargi, którą skarżący, stosownie do pouczenia, złożył na wymienioną wyżej decyzję Samorządowego Kolegium. A więc kontrolowana może być tylko konkretna decyzja organu drugiej instancji. Jeżeli skarżący nie jest zainteresowany kontynuowaniem tego konkretnego postępowania, w którym przedmiot zależy od toczącego się wcześniej postępowania, powinien zwrócić się o wszczęcie innej sprawy, ale do organu a nie do sądu administracyjnego, który sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej (art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych, Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.).
W związku z powyższym, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił jak w sentencji.