Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 8 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. H. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lipca 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 805/08 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. H. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości postanawia: zażalenie oddalić.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 21 lipca 2008 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił M. H. wstrzymania wykonania zaskarżonej przez niego decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości.
W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż wniosek skarżącego nie zawierał uzasadnienia w związku z czym brak było podstaw do jego uwzględnienia i wydania orzeczenia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji.
Sąd wskazał, iż w świetle art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., to na stronie spoczywa obowiązek wykazania, że złożony wniosek jest zasadny w kontekście przesłanek wskazanych w powołanym przepisie oraz, że ewentualna szkoda, lub trudne do odwrócenia skutki dotyczą jej osoby.
Ponadto Sąd podkreślił, iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 80, poz. 721 ze zm.), co oznacza - w ocenie Sądu - że istnieje możliwość odmowy wstrzymania wykonania tej decyzji, nawet gdyby w sprawie zachodziły przesłanki wskazane w art. 61 § 3 p.p.s.a., gdyż takiemu wstrzymaniu sprzeciwia się interes społeczny, a udzielenie skarżącemu ochrony powodowałoby zagrożenie celu publicznego.
Zażalenie na to postanowienie wniósł M. H., domagając się jego uchylenia i wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji i zarzucając naruszenie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a. poprzez uznanie, że skarżący nie uzasadnił swojego wniosku oraz błąd w ustaleniach faktycznych w tym zakresie.
W uzasadnieniu skarżący podniósł, iż powołany przez Sąd w orzeczeniu interes społeczny ma niejednolitą treść, biorąc pod uwagę społeczność lokalną występującą w obronie swego mienia. Ponadto ujawnione przy ocenie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji dowody i okoliczności mogące wskazywać na nieprawidłowości i sprzeczności z zasadami współżycia społecznego nie powinny być pomijane. Skarżący dodał, że wniosek o wstrzymanie decyzji znajduje obiektywne potwierdzenie swojej słuszności w składanych w sprawie odwołaniach oraz skardze. Wykonanie skarżonej decyzji spowoduje trwałe zmiany w życiu skarżącego i jego rodziny.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Art. 61 § 3 p.p.s.a. stanowi, iż wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji możliwe jest jedynie wówczas, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, lub trudnych do odwrócenia skutków. Jak trafnie zauważył to Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie obowiązek wykazania okoliczności uprawdopodobniających takie niebezpieczeństwo spoczywa na stronie, jednakże wniosek wniesiony przez skarżącego nie zawierał jakiegokolwiek uzasadnienia, nie wskazywał zatem, aby wykonanie zaskarżonego aktu mogło spowodować niebezpieczeństwo o jakim mowa w przytoczonym powyżej przepisie.
Również okoliczności podniesione w zażaleniu nie mogą stanowić przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Decyzja ta wydana została w oparciu o art. 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 80, poz. 721 ze zm.), który w ust. 3 stanowi, iż decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności, uprawnia do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, zobowiązuje do niezwłocznego wydania nieruchomości, opróżnienia lokali i innych pomieszczeń oraz uprawnia do faktycznego objęcia nieruchomości w posiadanie przez właściwego zarządcę drogi. Wprawdzie ograniczona zostaje możliwość dysponowania nieruchomością, jednakże jej zajęcie następuje za odpowiednim odszkodowaniem, co wynika z art. 12 ust. 4 i art. 18 tejże ustawy. Ponadto podkreślenia wymaga, iż zaskarżona decyzja uzyskała rygor natychmiastowej wykonalności z uwagi na szczególny charakter i ważny interes społeczny i gospodarczy, dotyczy ona bowiem procesu inwestycyjnego budowy obwodnicy miejskiej.
Wstrzymanie tejże decyzji byłoby zatem istotnym zaburzeniem tegoż procesu i jednocześnie naruszałoby w sposób rażący społeczny interes, który stał się podstawą wydania orzeczenia.
Nie można zatem zgodzić się z argumentacją zawartą w zażaleniu, jakoby wskazane w nim okoliczności wypełniające zdaniem strony przesłanki z art. 61 § 3 p.p.s.a. były istotne.
Również powołane okoliczności dotyczące nieprawidłowości procesu inwestycyjnego same przez się nie mogą przesądzać o konieczności wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, gdyż nie dotyczą bezpośrednio przedmiotu tejże decyzji.
Ponadto wynikłe z wykonania decyzji szkody podlegają uwzględnieniu w trybie art. 18 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych
Zasadnie zatem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, zaś zaskarżone postanowienie odpowiada prawu.
Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł, jak w sentencji na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy p.p.s.a.