Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 9 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 sierpnia 2008 r. sygn. akt II SA/Wa 865/08 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi B. B. na decyzję Wojewody M. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia pożyczki na rozpoczęcie działalności gospodarczej postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił B. B. przywrócenia terminu do złożenia skargi na decyzję Wojewody M. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż przedstawione przez skarżącego okoliczności - to jest przekonanie o konieczności uiszczenia wpisu sądowego w wysokości 400 zł i brak możliwości jego wniesienia - nie stanowią przesłanki dla przywrócenia uchybionego terminu. Sąd podkreślił, iż godnie z art. 87 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) strona winna wykazać we wniosku, iż uchybienie terminu nastąpiło bez jej winy, a ponadto, że zachowała ona należytą staranność przy dokonywaniu czynności procesowej. W ocenie Sądu okoliczność powołana przez skarżącego nie wskazuje na brak jego winy w uchybieniu, gdyż nie zachował on należytej staranności. Zdaniem Sądu I instancji skarżący mógł w skardze zaznaczyć, iż nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania, co skutkowałoby uzyskaniem informacji, iż w przedmiotowej sprawie skarga jest wolna od wpisu zgodnie z art. 239 pkt 1 lit. b powołanej ustawy.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł B. B., domagając się jego zmiany. W uzasadnieniu skarżący podniósł, iż nie jest reprezentowany w sprawie przez profesjonalnego pełnomocnika, w związku z czym nie był świadomy, iż zwolniony jest on z obowiązku wpisu sądowego. Ponadto ponownie powołał się na okoliczność, iż uchybienie terminu wyniknęło z błędnego przekonania o konieczności uiszczenia wpisu sądowego w sytuacji gdy stan finansowy skarżącego uniemożliwiał dokonanie tej czynności.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) przywrócenie uchybionego terminu do dokonania czynności w postępowaniu możliwe jest tylko w sytuacji, gdy uchybienie to nastąpiło bez winy strony. Art. 87 § 2 tej ustawy wskazuje, że obowiązek wskazania okoliczności uprawdopodobniających brak winy spoczywa na stronie.
W przedmiotowej sprawie B. B. uzasadnił uchybienie terminowi do wystąpienia ze skargą tym, że przekonany był o konieczności uiszczenia wpisu od tej skargi w kwocie 400 zł, a nie był w stanie ponieść takiego wydatku w momencie upływu terminu do złożenia skargi. Skarżący podniósł, iż uchybienie to nie wynikało z braku należytej staranności z jego strony, gdyż działa on w postępowaniu osobiście i nie był wcześniej świadomy tego, iż w sprawie zwolniony jest on z obowiązku uiszczenia wpisu. Okoliczności te - jak zasadnie wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie - nie mogą być uznane za uzasadniające przywrócenie skarżącemu uchybionego terminu. Jak stwierdził Sąd I instancji - skarżący, w sytuacji gdy nie mógł uiścić wpisu sądowego, winien okoliczność tę podnieść w skardze skierowanej do Sądu. Uzyskałby wówczas informację o przysługującym mu ustawowym zwolnieniu od obowiązku uiszczenia wpisu sądowego.
W sytuacji gdyby skarżący nie był z tego obowiązku zwolniony, Sąd potraktowałby jego oświadczenie jako wniosek o przyznanie mu prawa pomocy, inicjujący odrębne postępowanie w tym przedmiocie, uregulowane w art. 243 do 263 powołanej ustawy.
Nie można zatem uznać, żeby uchybienie terminu z przyczyn wskazanych powyżej nastąpiło bez winy B. B. Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie sądowym poglądem strona zobligowana jest do zachowania należytej staranności przy dokonywaniu czynności w postępowaniu, zaś ewentualne przywrócenie uchybionego terminu możliwe jest dopiero, gdy strona z przyczyn obiektywnie od niej niezależnych, nawet przy zachowaniu najwyższej staranności, nie miała możliwości dochowania ustawowego terminu. Pogląd ten wyrażony w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 1972 r., sygn. akt III CRN 448/71 (OSP 1972, Nr 7, poz. 144) znajduje nadal zastosowanie i podzielany jest przez Sąd orzekający w przedmiotowej sprawie. B. B. nie wykazał, żeby uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy, a przytoczone okoliczności nie wskazują, aby dochowanie terminu wykraczało poza możliwości strony. Stwierdzić zatem należy, iż postanowienie odmawiające przywrócenia skarżącemu terminu do złożenia skargi nie narusza w żaden sposób obowiązujących przepisów.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.