Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 26 listopada 2014 r., sygn. akt III SA/Kr 1363/14 w przedmiocie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi Z. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnowie z [...] lipca 2014 r. Nr [...] w przedmiocie przekazania odwołania organowi I instancji celem rozpatrzenia według właściwości postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wpłyną wniosek skarżącego Z. S. o przyznanie prawa pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Postanowieniem z 31 października 2014 r., sygn. akt III SA/Kr 1363/14 referendarz sądowy umorzył postępowanie w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych, gdyż skarżący jest zwolniony z obowiązku uiszczenia kosztów na podstawie art. 239 pkt 1 lit. a p.p.s.a., oraz oddalił wniosek o ustanowienie adwokata.
Od powyższego postanowienia skarżący wniósł sprzeciw.
Postanowieniem z 26 listopada 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie: 1. umorzył postępowanie w części obejmującej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych, 2. oddalił wniosek o ustanowienie adwokata.
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd pierwszej instancji stwierdził, że skarżący jest zwolniony z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych na podstawie art. 239 pkt 1 lit. a p.p.s.a., który stanowi, że nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych strona skarżąca działanie, bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej. Skoro zatem skarżący korzysta w niniejszej sprawie z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych, jego wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych jest bezprzedmiotowy.
W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, jeżeli natomiast chodzi o wniosek skarżącego o ustanowienie adwokata to Sąd nie mógł go rozpoznać. Zgodnie bowiem z treścią art. 247 p.p.s.a., prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi.
Sąd pierwszej instancji stwierdził, że przedmiotem skargi jest postanowienie o przekazaniu odwołania Prezydentowi Miasta Tarnowa celem rozpatrzenia według właściwości na zasadzie art. 132 § 1 lub art. 133 Kodeksu postępowania administracyjnego. Zgodnie z treścią art. 65 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn. zm., zwanej dalej kpa), jeżeli organ administracji publicznej, do którego podanie wniesiono, jest niewłaściwy w sprawie, niezwłocznie przekazuje je do organu właściwego, zawiadamiając jednocześnie o tym wnoszącego podanie. Przepis ten ma zastosowanie również do przekazania odwołania, zgodnie z treścią art. 140 kpa.
Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, przekazanie podania (odwołania) organowi właściwemu następuje w formie czynności materialno-technicznej, o podjęciu której organ ma obowiązek zawiadomić wnoszącego podanie (odwołanie). Przekazanie podania (odwołania), jako czynność materialno-techniczna, pozostaje poza wskazanym w art. 3 § 2 p.p.s.a. zakresem kognicji sądu administracyjnego. Skoro zatem czynność ta nie podlega zaskarżeniu, to nie może być przedmiotem skargi do sądu administracyjnego.
Zażalenie na postanowienie z 26 listopada 2014 r. wniósł Z. S..
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 247 p.p.s.a., prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi.