Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia P. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 grudnia 2011 r. sygn. akt IV SA/Gl 1456/11 o odmowie dopuszczenia do udziału w postępowaniu sądowym w sprawie ze skargi Gminy S. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Ś. z dnia [...] sierpnia 2011 r., nr [...] w przedmiocie innych spraw dotyczących dróg publicznych postanawia oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 19 grudnia 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odmówił dopuszczenia P. M. do udziału w sprawie ze skargi Gminy S. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Ś. z dnia [...]sierpnia 2011 r., nr [...] stwierdzające nieważność uchwały Rady Miejskiej w S. z dnia [...] lipca 2011 r. w sprawie pozbawienia kategorii drogi gminnej odcinka ulicy [...] jako niezgodnej z przepisem art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tj. Dz. U. z 2007 r., Nr 19, poz. 115 ze zm.).
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że P. M. wniósł o dopuszczenie do udziału w przedmiotowym postępowaniu, uzasadniając swój wniosek wezwaniem Rady Miejskiej w S. do usunięcia naruszenia prawa wskazaną wyżej uchwałą i uzyskaniem informacji o podjęciu uchwały dotyczącej wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Ś. Wnioskodawca wskazał, że odcinek drogi publicznej, o którym mowa w kwestionowanej uchwale Rady Miejskiej w S., został jego zdaniem bezprawnie sprzedany, po czym nastąpiła likwidacja drogi gminnej, ponadto, Sąd Rejonowy w Sosnowcu oddalił jego wniosek o ustanowienie drogi koniecznej, jednakże orzeczenie to jest nieprawomocne.
Rozpoznając zgłoszony w sprawie wniosek Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że osoba trzecia, nawet powołując się na swój interes prawny, nie może domagać się dopuszczenia do udziału w postępowaniu przed sądem administracyjnym, prowadzonym na skutek skargi na rozstrzygnięcie organu nadzoru nad działalnością organów jednostki samorządu terytorialnego. Legitymację do zaskarżenia takiego rozstrzygnięcia nadzorczego posiada jedynie gmina, co reguluje art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) dalej ustawa o samorządzie gminnym. Na mocy art. 98 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym, gmina może, bowiem zrealizować prawo do obrony swej konstytucyjnie chronionej samodzielności i to z tej przyczyny na rozstrzygnięcie nadzorcze skarga do sądu administracyjnego przysługuje tylko gminie. W takiej sytuacji osoba trzecia, nie powinna zostać dopuszczona do udziału w postępowaniu prowadzonym pomiędzy organem nadzorczym i organem samorządu terytorialnego, nawet jeśli powołuje się na interes własny.
Sąd pierwszej instancji wskazał, że na mocy art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej ppsa, dopuszczalne jest zgłoszenie udziału w postępowaniu sądowoadministracyjnym osoby, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym, jeśli wynik postępowania sądowego dotyczy interesu prawnego tej osoby. W myśl art. 28 kpa treścią pojęcia interesu prawnego będzie publiczne prawo podmiotowe w rozumieniu przyznania przez przepis prawa jednostce konkretnych korzyści, które można realizować w postępowaniu administracyjnym, skoro orzeka się o nich przez wydanie decyzji administracyjnej.
Sąd pierwszej instancji wskazał, że legitymacja do złożenia skargi, wynikająca z art. 50 § 1 ppsa jest również oparta na kryterium interesu prawnego, co w ocenie Sądu oznacza, że ze skargą może wystąpić podmiot, który wykaże związek między chronionym przez przepisy prawa materialnego interesem prawnym, a aktem lub czynnością organu administracji publicznej. Skarga do sądu może dotyczyć tylko własnej sprawy administracyjnej skarżącego.