Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 2 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J.P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 sierpnia 2013 r. sygn. akt III SAB/Kr 29/13 oddalające wniosek J. P. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi J. P. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N. w przedmiocie załatwienia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji postanawia: oddalić zażalenie
Zarządzeniem z 2 maja 2013 r. Przewodniczący Wydziału III Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wezwał skarżącego J. P. do uiszczenia wpisu sądowego od skargi na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w N. w przedmiocie załatwienia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji, w kwocie 100 złotych, stosownie do § 2 ust 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193).
W odpowiedzi na wezwanie Sądu, skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. We wniosku wskazał, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Posiada dom o powierzchni 60 m², w którym powierzchnia mieszkalną zajmuje 8 m² oraz nieruchomość rolną o areale [...] ha stanowiąca ugory, w tym [...] ha lasu. Skarżący nie wskazał zasobów pieniężnych ani przedmiotów wartościowych, zaś swoje stałe miesięczne dochody oszacował na kwotę 1.532,66 zł brutto z tytułu emerytury. Skarżący wskazał nadto, że ma 73 lata, choruje na szereg wymienionych przez siebie dolegliwości, zaś dom, w którym mieszka, jest stary i pozbawiony wygód jak woda, prąd, łazienka czy CO. Dodatkowo skarżący załączył kopie rachunków i faktur, obrazujące wydatki ponoszone na leki i wyżywienie.
Postanowieniem z 9 sierpnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie sygn. akt III SAB/Kr 29/13 oddalił wniosek skarżącego o zwolnienie od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu Sąd I instancji podał, że z analizy wniosku o przyznanie prawa pomocy i dołączonych do niego dokumentów wynika, że skarżący osiąga dochód netto w wysokości 1.287,00 zł tytułem emerytury. Jego wydatki na leki oraz żywność w miesiącach od kwietnia do czerwca 2013 r. - na podstawie zaoferowanych do oceny zasadności wniosku rachunków i faktur - wyniosły kwotę 1.509,70 zł, co pozwala przyjąć, że średnie miesięczne koszty utrzymania skarżącego to ok. 500 zł. Porównując zaś tę wartość z osiąganym dochodem, uznać należy, że do dyspozycji skarżącego pozostaje jeszcze kwota ok. 780 zł miesięcznie. Nawet przy założeniu, że tak wyprowadzone z przedłożonych dokumentów koszty utrzymania skarżącego należałoby podnieść o obciążenia fiskalne (podatek leśny) i inne wydatki (np. eksploatacja pomieszczeń mieszkalnych, opłaty za media), uzasadniona jest konkluzja, iż skarżący jest w stanie wygospodarować miesięcznie kwotę odpowiadającą co najmniej wysokości wpisu w sprawie zainicjowanej skargą, który wynosi 100 zł. Wobec powyższych okoliczności, Sąd I instancji uznał, że skarżący nie wykazał skutecznie, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku swojego koniecznego utrzymania.
Zażalenie na powyższe zarządzenie wniósł J.P.
W uzasadnieniu wniósł o uchylenie postanowienia z dnia 9 sierpnia 2013 r. Podniósł, że Sąd I instancji doszedł do niewłaściwych wniosków, uznając, że skarżącemu należy odmówić przyznania prawa pomocy. Zdaniem skarżącego jego świadczenie emerytalne, w konfrontacji z ponoszonymi przez niego miesięcznymi wydatkami, pozwala na przyjęcie, że skarżący nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku swojego koniecznego utrzymania. Na dowód powyższego skarżący przedstawił kolejne faktury VAT obejmujące koszty poniesione na leki i produkty żywnościowe.