Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 9 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia P. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 21 sierpnia 2013 r. sygn., akt II SA/Gd 383/13 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi P. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia [...]marca 2013 r., nr [...] w przedmiocie opłaty za niezagospodarowanie nieruchomości gruntowej w terminie postanawia uchylić zaskarżone postanowienie i wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji. 3 2
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. akt II SA/Gd 383/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, odmówił P. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia [...] marca 2013 r., nr [...]utrzymującej w mocy decyzję Prezydenta Miasta Gdańska z dnia 21 maja 2012 r. zobowiązującą P. Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. do uiszczenia opłat za niezagospodarowanie w terminie nieruchomości gruntowej w wysokości 49 290, 60 zł.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd I instancji wskazał, że P. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. wniosła skargę na decyzję organu II instancji do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku. W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z uwagi na niebezpieczeństwo, jakie uiszczenie opłaty spowoduje dla powodzenia procesu inwestycyjnego prowadzonego przez skarżącą na nieruchomości.
Sąd I instancji zaznaczył, że wnioskująca złożyła do Sądu także drugą skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia [...] marca 2013 r., nr [...]utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta Gdańska z dnia [...] kwietnia 2012 r. zobowiązującą do uiszczenia opłat za niezagospodarowanie w terminie dwóch nieruchomości gruntowych w wysokości 186 512, 40 zł i 170 777,40 zł wraz z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Sprawę tą zarejestrowano pod sygnaturą II SA/Gd 382/13.
Sąd I instancji wskazał, że z przedłożonej przez skarżącą dokumentacji wynika, iż skarżąca pod koniec czerwca 2013 r. posiadała środki finansowe w wysokości 132 417 zł. W ocenie Sądu I instancji wysokość tych środków umożliwiała uiszczenie opłaty w kwocie 49 290, 60 zł; skarżąca nie wykazała by uiszczenie opłaty narażało ją na szkodę lub powodowało skutki trudne do odwrócenia. Sąd I instancji podkreślił, że stan środków finansowych i sytuacja majątkowa spółki zostały przez Sąd uwzględnione w sprawie II SA/Gd 382/13, w której Sąd wstrzymał wykonanie decyzji nakładającej na skarżącą obowiązek uiszczenia opłat w wysokości 186 512, 40 zł i 170 777,40 zł.
Zażalenie na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego złożyła skarżąca spółka wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu spółka wskazała, że obecnie nie posiada żadnych środków finansowych, co wynika z załączonego zestawienia sald i rachunków bankowych. Taka sytuacja jest konsekwencją dokonanych przez organ egzekucyjny zajęć rachunków bankowych skarżącej. Ponadto spółka podkreśliła, że poniosła na rzecz Gminy opłatę z tytułu oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste, podatek od towarów i usług, opłatę tytułem kosztów przygotowania nieruchomości do oddania w użytkowanie wieczyste. W zaistniałej sytuacji zasadnym jest wstrzymanie wykonania skarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Stosownie do treści przepisu art. 61 § 3 p.p.s.a. wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Po przekazaniu sądowi skargi Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (...). Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej, samej sprawy - art.61 § 3 p.p.s.a.