Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na decyzję Wojewody Mazowieckiego nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M.W. i M. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 sierpnia 2008 r. sygn. akt I SA/Wa 123/08 o odrzuceniu skargi kasacyjnej od wyroku tego Sądu z dnia 25 kwietnia 2008 r. w sprawie ze skargi M. W. i M. W. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną M. W. i M. W., reprezentowanych przez adwokat H. O.. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż pismem z dnia 22 lipca 2008 r. pełnomocnik skarżących wezwana została do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej, poprzez złożenie jej odpisu poświadczonego za zgodność z oryginałem w terminie siedmiu dni, pod rygorem odrzucenia wniesionej skargi. W dniu 4 sierpnia 2008 r. pełnomocnik skarżących złożyła pismo, do którego załączyła 4 odpisy skargi kasacyjnej, jednakże nie było to odpisy skargi kasacyjnej M. W. i M. W. Sąd uznał, iż w zakreślonym terminie adwokat reprezentująca skarżących nie uzupełniła, pomimo wezwania, braków formalnych skargi kasacyjnej i odrzucił ją na podstawie art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Zażalenie na to postanowienie wnieśli M. W. i M. W., reprezentowani przez tego samego adwokata, domagając się uchylenia zaskarżonego orzeczenia i zarzucając mu naruszenie art. 178 powołanej wyżej ustawy. W uzasadnieniu pełnomocnik skarżących podniosła, iż skarga kasacyjna, złożona w przedmiotowej sprawie, odpowiadała wszelkim wymogom stawianym temu rodzajowi pisma procesowego, a jedyny jej błąd polegał na przedłożeniu niewłaściwych odpisów takiej skargi, przeznaczonych dla pozostałych stron postępowania. Błąd ten wynikał z omyłki, powstałej podczas wydruku odpisu, którego przedłożenia domagał się Sąd. Zdaniem autora zażalenia stanowisko Sądu I instancji, który stwierdził, że przedłożenie błędnych odpisów skargi kasacyjnej skutkuje jej odrzuceniem, jest zbyt formalistyczne. Ponadto podkreślono, iż adwokat działająca w sprawie miała utrudniony dostęp do akt, co również przyczyniło się do niewłaściwego wypełnienia żądania Sądu. W ocenie pełnomocnika skarżących nie istniały także podstawy prawne dla żądana odpisów skargi kasacyjnej poświadczonych za zgodność z oryginałem.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) do pisma strony należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich stronom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika. Z art. 49 § 1 tejże ustawy wynika, iż w wypadku gdy pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek nie zachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba, że ustawa stanowi inaczej. Odmienna regulacja miała zastosowanie w sprawie niniejszej, bowiem w myśl art. 178 powołanej ustawy skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie, wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym.

Podkreślić należy jednakże, iż obowiązek określony w art. 47 § 1 i art. 49 § 1 powołanej ustawy, polegający na dołączeniu odpisów, obciąża składającego pismo, ze skutkami o których stanowi art. 178 tej ustawy, jeżeli brak w tym zakresie uniemożliwi nadanie pismu procesowemu właściwego biegu. Odmienna interpretacja - zastosowana przez Sąd I instancji, którą podważają żalący się - jest w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zbyt rygorystyczna. Nie można zatem uznać, że każde nieuzupełnienie braków formalnych pisma będzie prowadziło do sytuacji pozostawienia go bez rozpoznania, bądź odrzucenia. Podstawą takiego rozstrzygnięcia może być jedynie brak istotny, tzn. taki którego nieusunięcie uniemożliwia nadanie pismu dalszego biegu. Braku odpisu skargi kasacyjnej nie można zakwalifikować jako braku istotnego, ponieważ Sąd jest władny wykonać dodatkową kopię takiej skargi we własnym zakresie, a tym samym nadać prawidłowy bieg złożonemu pismu.

Uwzględnienia wymaga także okoliczność, iż pełnomocnik skarżących w odpowiedzi na wezwanie Sądu, przedłożyła pisma, które w jej mniemaniu były odpisami przedmiotowej skargi kasacyjnej. W istocie pisma te, jako dotyczące zupełnie innej sprawy, za odpisy takie uznane być nie mogły, jednak - jak wynika z treści zażalenia - nadesłanie niewłaściwych pism było skutkiem błędu technicznego, powstałego podczas wydruku i wysyłki. W ocenie Sądu odwoławczego błąd ten nie mógł być uznany za nieusuwalny, a Sąd I instancji winien był o zaistniałej omyłce poinformować pełnomocnika stron, żądając ponownego nadesłania prawidłowego odpisu skargi kasacyjnej. Stanowisko wyrażone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, który tylko na tej podstawie odrzucił wniesiony środek zaskarżenia, uznać trzeba za zbyt rygorystyczne. Zauważyć także należy, iż konsekwencją takiego stanowiska byłoby pozbawienie strony możliwości dochodzenia swoich praw przed sądem.

Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż zaskarżone postanowienie zostało wydane z naruszeniem art. 47 § 1 i art. 49 § 1 oraz art. 178 wskazanej ustawy i na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1