Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Lech po rozpoznaniu w dniu 15 września 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia I. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 czerwca 2009 r., sygn. akt IV SA/Wr 98/09 odmawiające uzupełnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 maja 2009 r., sygn. akt IV SA/Wr 98/09, w zakresie zwrotu kosztów w sprawie ze skargi I. S. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] 2009 r., nr [...] w przedmiocie przyznania dodatku aktywizacyjnego postanawia: oddalić zażalenie.
Wyrokiem z dnia 20 maja 2009 r. sygn. akt IV SA/Wr 98/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uwzględnił skargę I. S. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] 2009 r. nr [...] w przedmiocie przyznania dodatku aktywizacyjnego, orzekając: pkt I uchyla decyzję organu I i II instancji, pkt II nie orzeka w przedmiocie wykonania zaskarżonej decyzji.
W dniu 25 czerwca 2009 r. skarżąca złożyła wniosek o uzupełnienie powyższego wyroku, w zakresie orzeczenia o zwrocie kosztów postępowania.
Postanowieniem z dnia 30 czerwca 2009 r., sygn. akt IV SA/Wr 98/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił uzupełnienia wyroku w zakresie kosztów, wskazując, że skarżąca, zarówno w skardze jak i we wniosku o zasądzenie kosztów nie wskazała, na czym mają polegać rzeczone koszty. Natomiast uzupełnienie orzeczenia w przedmiocie kosztów może nastąpić tylko w wypadku, gdy strona wykaże, że w ramach prowadzonego postępowania poniosła jakieś koszty i wystąpiła o ich zwrot.
Sąd wskazał, że jak wynika z akt niniejszej sprawy, przedmiotowa skarga była zwolniona z kosztów sądowych z mocy prawa, a skarżąca nie korzystała z pomocy profesjonalnego pomocnika będącego radcą prawnym albo adwokatem. Sąd podkreślił, że także na rozprawie w dniu 20 maja 2009 r. skarżąca nie zgłosiła wniosku o zwrot kosztów postępowania, które poniosła w trakcie postępowania sądowoadministracyjnego.
Na to postanowienie I.S. złożyła zażalenie, wskazując, że na rozprawie podtrzymała skargę w całości, a więc i w przedmiocie zwrotu poniesionych kosztów postępowania. Strona podniosła ponadto, że zgodnie z art. 15 § 1, 3 oraz art. 13 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym, należności stron przyznaje i ustala sąd, natomiast oczywistym jest, iż strona, której miejsce zamieszkania położone jest w znacznej odległości od siedziby sądu, w związku z jej obecnością i udziałem w rozprawie, poniosła koszty dojazdu do sądu. Do zażalenia skarżąca dołączyła odcinek wpłaty za bilet PKS w kwocie [...] zł.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
stosownie do art. 157 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), strona może w ciągu 14 dni od doręczenia wyroku z urzędu - a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia - zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. Do postanowień zgodnie z art. 166 wskazanej ustawy stosuje się odpowiednio przepisy o wyrokach.
Oznacza to, że uzupełnienie orzeczenia w przedmiocie kosztów następuje w tych wypadkach, w których sąd nie orzekł o kosztach, mimo że strona zażądała we właściwym czasie ich przyznania, wskazując jednocześnie na czym zwrot kosztów miałby polegać. Zgodnie bowiem z art. 210 § 1 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, strona traci uprawnienie do żądania zwrotu kosztów, jeżeli najpóźniej przed zamknięciem rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia nie zgłosi wniosku o przyznanie należnych kosztów. Oznacza to, że bilet PKS, załączony do niniejszego zażalenia przez skarżącą powinien być złożony we wskazanym wyżej trybie, zaś przedstawienie tej okoliczności dopiero w zażaleniu powoduje, że strona straciła uprawnienie, o którym mowa we wskazanym wyżej przepisie.
W związku z tym uznać należy, że w powyższej sprawie nie zaistniała podstawa do uzupełnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 maja 2009 r., sygn. akt IV SA/Wr 98/09, ponieważ nie wystąpiły przesłanki z art. 157 § 1 powołanej ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Jak bowiem słusznie wskazał Sąd pierwszej instancji w zaskarżonym postanowieniu, skarżąca ani w złożonej skardze, ani na rozprawie, nie wskazała, o zwrot jakich kosztów wnosi.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił, jak w sentencji.