Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 maja 2008 r., sygn. akt III SA/Kr 497/06 o odmowie przyznania J. R. prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi J. R. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] maja 2006 r., nr [...] w przedmiocie statusu osoby bezrobotnej postanawia uchylić zaskarżone postanowienie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 30 maja 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odmówił przyznania J. R. prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie - adwokata w celu sporządzenia skargi od wyroku tutejszego Sądu z dnia 13 lutego 2007 r. oddalającego skargę J. R. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] maja 2006 r. w przedmiocie statusu osoby bezrobotnej.
W treści uzasadnienia swego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż z kwestionariusza wniosku o przyznanie prawa pomocy złożonego przez skarżącą wynika, że jest ona właścicielką domu o powierzchni 117 m- i nieruchomości rolnej 1,19 ha, garażu, stodoły oraz stajni. Ponadto wnioskodawczyni nie posiada żadnych zasobów pieniężnych ani jakichkolwiek przedmiotów wartościowych. Jej miesięczny dochód stanowi świadczenie alimentacyjne w kwocie 400 złotych. Obecnie jest ona osobą bezrobotną a dochody pozostających z nią we wspólnym gospodarstwie domowym osób nie są znane skarżącej.
Wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy oddalony został postanowieniem referendarza sądowego z dnia 16 marca 2007 r. W postanowieniu tym stwierdzono, że po stronie skarżącej nie wystąpiły żadne nowe okoliczności, które zmieniły jej sytuację materialną od chwili złożenia pierwszego wniosku o prawo pomocy w niniejszej sprawie.
W związku ze sprzeciwem na powyższe postanowienie Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpoznając wniosek na nowo wskazał, że nie nadaje się on do uwzględnienia. J. R. nie ponosi w niniejszej sprawie kosztów sądowych z mocy art. 239 lit "b" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a. W ocenie Sądu nie można przyjąć, iż przy takim zwolnieniu skarżącą nie będzie stać na wynajęcie adwokata. Sąd uznał nadto, że w świetle art. 255 p.p.s.a. oświadczenie zawarte we wniosku o przyznanie prawa pomocy jest wystarczające dla oceny rzeczywistego stanu majątkowego skarżącej.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła J. R. podnosząc, że w dalszym ciągu znajduje się w ciężkiej sytuacji materialnej a brak reprezentacji prawnej nie pozwala jej na podjęcie jakichkolwiek działań.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie podlega uwzględnieniu.
Wnioskodawczyni J. R. wnosząc o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym tj. o ustanowienie adwokata wskazała wysokość swoich dochodów i posiadane nieruchomości.
Istotne jest dla rozpoznania przedmiotowego wniosku to, iż brak jest w aktach takiej dokumentacji, która pozwoliłaby na stwierdzenie, że skarżąca przy osiąganych dochodach własnych jest w stanie ponieść koszty pomocy prawnej w zakresie sporządzenia skargi kasacyjnej od wyroku w powyższej sprawie. Z kolei jak wskazuje skarżąca w swoim wniosku prowadzi ona wspólne gospodarstwo domowe wraz z synem, synową oraz matką. W tej sytuacji wobec nieujawnienia dochodów uzyskiwanych przez członków rodziny skarżącej nie można było stwierdzić, iż wniosek o przyznanie prawa pomocy nie budzi wątpliwości w świetle art. 255 p.p.s.a.
Zgodnie z powyższym przepisem Sąd może zobowiązać stronę do złożenia dodatkowego oświadczenia lub przedłożenia dokumentów źródłowych, jeżeli oświadczenie strony jest niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości.
Brak powyższych ustaleń uzasadnia wniosek, że zaskarżone postanowienie podjęte zostało przed wyjaśnieniem wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia wniosku, co stanowi o naruszeniu dyspozycji przepisu art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.
W tym stanie rzeczy na podstawie art. 197 § 1 i 2 w związku z art. 185 § 1 p.p.s.a. orzeczono, jak w sentencji.