Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 18 września 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R.S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 lipca 2009 r. sygn. akt I SA/Wa 630/09 o odmowie przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi R.S. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, odmówił R.S. przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych jego skargi. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż postanowieniem z dnia 15.06.2009 r. skarga wniesiona w niniejszej sprawie została odrzucona z powodu nieuzupełnienia w terminie jej braków formalnych, przez nadesłanie dwóch odpisów. Pismem z dnia 23.06.2009 r. R.S. wniósł o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi podnosząc, iż nie otrzymał wezwania do uzupełnienia tych braków. Skarżący zauważył, iż pozostaje on w konflikcie z byłą żoną zamieszkującą pod tym samym adresem, a która czasem odbiera korespondencję w imieniu skarżącego. Przekazała ona skarżącemu jedynie informację o konieczności uiszczenia wpisu sądowego, nie wspominając przy tym o wezwaniu do nadesłania odpisów skargi, o którym to obowiązku dowiedział się dopiero z chwilą doręczenia mu w dniu 22.06.2009 r. postanowienia o odrzuceniu skargi. Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, iż skarżący nie uprawdopodobnił braku swej winy w uchybieniu, bowiem wbrew jego twierdzeniom wezwanie do uzupełnienia braków formalnych skargi odebrane było osobiście przez stronę, co potwierdzone zostało własnoręcznym podpisem skarżącego na zwrotnym potwierdzeniu odbioru. Sąd uznał, iż argumentacja skarżącego zawarta we wniosku jest nieprzekonująca i oddalił wniosek skarżącego na podstawie art. 86 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.".
Zażalenie na to postanowienie wniósł R.S., domagając się jego uchylenia. Skarżący ponownie stwierdził, iż pismo zawierające wezwanie do uiszczenia wpisu i nadesłania odpisów skargi odebrała jego żona. Ponadto skarżący zauważył, że skoro uiścił wpis, a żądane odpisy skargi nadesłał wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu, to Sąd winien uwzględnić jego żądanie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie pozbawione jest usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 86 § 1 P.p.s.a. przywrócenie uchybionego terminu do dokonania czynności w postępowaniu możliwe jest jedynie wtedy, kiedy uchybienie to powstało bez winy strony. Art. 87 § 2 tej ustawy stanowi, że to na stronie ciąży obowiązek wykazania okoliczności uprawdopodabniających brak jej winy w uchybieniu. W przedmiotowej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, rozpoznając wniosek R.S. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, uznał, że skarżący nie wykazał, aby nie ponosił winy w uchybieniu. Stanowisko to trzeba uznać za zasadne.
Skarżący jako przyczynę uchybienia wskazał fakt, iż zamieszkuje on pod jednym adresem ze swoją byłą małżonką, z którą pozostaje w konflikcie, a która często odbiera korespondencję kierowaną do skarżącego. Żalący się podkreślił, że pismo wzywające go do uzupełnienia braków formalnych skargi oraz do uiszczenia wpisu sądowego odebrała właśnie jego żona, która przekazała mu jedynie informację odnośnie obowiązku dokonania opłaty sądowej. Okoliczności te nie mogą być jednak uznane za wskazujące na brak winy strony w uchybieniu, szczególnie wobec faktu, że wraz z wezwaniem do uzupełnienia braków formalnych skargi na decyzję Ministra Infrastruktury doręczono skarżącemu wezwanie do uiszczenia wpisu od tejże skargi, którą to czynność skarżący wykonał w zakreślonym terminie, co zostało już podniesione powyżej. Wezwania te doręczone były jednym pismem, którego doręczenie potwierdzone jest złożonym w aktach sprawy blankietem pocztowego potwierdzenia odbioru, podpisanym osobiście przez skarżącego. Tym samym za zasadne uznać trzeba stwierdzenie Sądu I instancji, iż nie można dać wiary twierdzeniom skarżącego, a wskazane przez niego okoliczności nie mogą stanowić podstawy dla przywrócenia uchybionego przez stronę terminu.
Mając na uwadze powyższe i uznając zaskarżone postanowienie za wydane zgodnie z prawem, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.