Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. S.A. z siedzibą w [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 lutego 2017 r. sygn. akt IV SO/Wr 52/16 w sprawie z wniosku Stowarzyszenia [...] z siedzibą w W. o wymierzenie grzywny K. S.A. z siedzibą w [...] za nieprzekazanie Sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę postanawia: oddalić zażalenie
Stowarzyszenie [...] z siedzibą W. we wniosku z dnia [...] maja 2016 r. domagało się wymierzenia grzywny K. z siedzibą w L. na podstawie art. 55 §1 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej powoływanej jako "p.p.s.a.".
Wnioskodawca podał, że w dniu [...] maja 2016 r., za pośrednictwem Spółki, skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na decyzję Prezesa Spółki z dnia [...] kwietnia 2016 r. utrzymującą w mocy decyzję z dnia [...] marca 2016 r. o odmowie udostępnienia informacji publicznej.
Pismem z dnia [...] maja 2016 r., odebranym przez wnioskodawcę w dniu [...] maja 2016 r., Spółka odesłała przesłaną skargę wraz z załącznikami twierdząc, że do spółki nie znajduje zastosowania art. 54 § 1 p.p.s.a., albowiem nie jest podmiotem podlegającym regulacjom wynikającym z ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2015 r. poz. 2058 ze zm.), dalej powoływanej jako u.d.i.p.
Postanowieniem z dnia 22 lipca 2016 r., sygn. akt IV SO/Wr 17/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wymierzył Prezesowi Zarządu K. S.A. z siedzibą w L. grzywnę w wysokości 200 zł za nieprzekazanie w terminie skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę. Postanowieniem z dnia 26 października 2016 r., sygn. akt I OZ 1180/16 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiego Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu.
W uzasadnieniu Sąd kasacyjny uznał, że Sąd I instancji błędnie wymierzył grzywnę Prezesowi Zarządu K. S.A., dokonując nieuprawnionej zmiany podmiotowej. To bowiem strona jest odpowiedzialna za oznaczenie podmiotu, którego zbadania bezczynności się domaga. Wniosek Stowarzyszenia [...] z siedzibą w W. dotyczył wymierzenia grzywny spółce - K. S.A. Również skarga na decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej była skierowana wprost do spółki, a nie jej Prezesa. W tej sytuacji Sąd I instancji wadliwie ustalił, że podmiotem odpowiedzialnym za przekazanie skargi był Prezes Zarządu. Ponownie rozpoznając sprawę obowiązkiem Sądu I instancji będzie zatem ustalenie, czy K. S.A. z siedzibą w L. jest organem administracji w sensie funkcjonalnym.
Po ponownym rozpoznaniu wniosku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 21 lutego 2017 r., na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 21 pkt 1 u.d.i.p. oraz w zw. art. 154 § 6 p.p.s.a., wymierzyłK. S.A. z siedzibą w L. grzywnę w kwocie 200 zł.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że obowiązek przekazania Sądowi skargi istnieje niezależnie od tego, czy organ (podmiot) ten uznaje, że skarga nie należy do kognicji sądu administracyjnego, czy też uzna, że w istocie nie jest organem administracji, czy nawet dysponentem żądanych informacji, czy też stwierdzi, że żądane informacje nie stanowią informacji publicznej. Już samo żądanie strony nadania skardze określonego biegu obliguje podmiot do którego została skierowana, do uczynienia zadość temu żądaniu. To dopiero bowiem Sąd w toku postępowania zainicjowanego skargą zobowiązany jest dokonać oceny wniosku i ustalić, czy skarga mieści się w zakresie właściwości sądów administracyjnych, czy żądane informacje były informacją publiczną oraz czy adresat wniosku o udzielenie tych informacji zobowiązany był do rozpoznania wniosku stosownie do przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zatem nawet uzasadnione przekonanie, że skarga nie jest dopuszczalna z uwagi np. na brak właściwości sądu administracyjnego, nie zwalnia podmiotu od obowiązku przekazania tej skargi wraz z odpowiedzią na skargę do sądu administracyjnego. Sąd jest jedynie władny do dokonania oceny skargi tak pod względem formalnym, jak i merytorycznym w oparciu o skargę i akta administracyjne, a organ nie może go w tym zastępować, nawet pozostając w uzasadnionym przekonaniu o niedopuszczalności skargi